Page,Lake Powell

Gisteren ontwaakt in de beschutte donkerrode vallei van Gouldner’s campground in Monument Valley. Ik en Boris zijn naar de supermarkt (ook van Gouldner) gewandeld om ontbijt te kopen. Geen straf om hier een eindje te lopen in de ochtendzon. Wat een uitzicht! Zo mooi. Er is een klein blauw mormonenkerkje. De meeste bewoners zijn Navayoindianen.

Eind van de ochtend rijden we naar Lake Powell, waar we in Page voor 2 nachten op de camping blijven. Het Lake Powell is een stuwmeer dat in 1956 is ontstaan door de stuwdam die in 1956 is gebouwd in Page. Het heeft 17 jaar geduurd voordat het meer volgelopen is met Coloradowater. Aan het einde van het meer stroomt het water de Grand Canyon in. Er blijkt een prachtig zwemgebied te zijn aan beide kanten van het meer. Het water is heerlijk van temperatuur en heeft een azuurblauwe kleur. Het uitzicht, de roze rotsen aan de overkant, is heel bijzonder.  Dus we houden het hier wel even uit. Tot grote teleurstelling van J.T. en B. is er geen supersnelle speedboot te huur, zelfs een klein sloepje is er niet. Mogen we dan een jet-ski, is de volgende vraag. Uhh, die waren helaas ook allemaal verhuurd. ‘s Avonds zwemmen de jongens nog in het campingzwembad dat ze helmaal voor zichzelf hebben. Op de camping wordt gewaarschuwd voor mountainlions=poema’s, coyote’s en ratelslangen. Dus iedereen armen en benen binnenboord houden.

Dinsdag, 10 aug. Vandaag geen reisdag, dus rustig opstaan en uitgebreid ontbijt. JTB gaan voor het indoorzwembad en daarna nog maar ‘ns proberen een vaarvoertuig te regelen. Helaas, we failed. Dan maar weer naar de beach, absoluut geen straf. Het is er heerlijk in de schaduw van de rotsen. Het is helemaal niet druk, terwijl het toch hoogseizoen is. Wat we echt moeten zien hier is de beroemde Antelope canyon. Dit tripje kan alleen onder begeleiding van een gids gemaakt worden. Het was prijzig, maar zeer de moeite waard.  Als je er aan komt denk je, waar is die Canyon dan, en dan blijkt dat je  door een gleuf onder de grond verdwijnt. De gemiddelde Amerikaan komt hier waarschijnlijk klem te zitten en er zal een vacuumpomp nodig om verlossing te brengen. De canyon is dus ondergronds met aan de bovenkant smalle lichtspleten waardoor het licht op de meest bijzondere wijze binnenvalt. De kleuren zijn roze en oranje en het gesteente is door het water op heel bijzondere wijze uitgesleten. Het is net een grote sculptuur waar je doorheen kunt wandelen. Heel veel foto’s gemaakt met een hoge artistieke waarde : ) Hierna maar weer eens naar de WalMart om avondeten te kopen. Omdat de winkel zo immens groot is de familie Reinbergen al snel 1 ½  uur verder voordat we weer  buiten staan.. Het is nu avond, donker (al om 20 uur) en zwoel en ik zit hier aan de picnicktafel te typen. Morgen naar Bryce Canyon, ongeveer 200 kilometer, piece of cake dus.

Gisteren ontwaakt in de beschutte donkerrode vallei van Gouldner’s campground in Monument Valley. Ik en Boris zijn naar de supermarkt (ook van Gouldner) gewandeld om ontbijt te kopen. Geen straf om hier een eindje te lopen in de ochtendzon. Wat een uitzicht! Zo mooi. Er is een klein blauw mormonenkerkje. De meeste bewoners zijn Navayoindianen.

Eind van de ochtend rijden we naar Lake Powell, waar we in Page voor 2 nachten op de camping blijven. Het Lake Powell is een stuwmeer dat in 1956 is ontstaan door de stuwdam die in 1956 is gebouwd in Page. Het heeft 17 jaar geduurd voordat het meer volgelopen is met Coloradowater. Aan het einde van het meer stroomt het water de Grand Canyon in. Er blijkt een prachtig zwemgebied te zijn aan beide kanten van het meer. Het water is heerlijk van temperatuur en heeft een azuurblauwe kleur. Het uitzicht, de roze rotsen aan de overkant, is heel bijzonder.  Dus we houden het hier wel even uit. Tot grote teleurstelling van J.T. en B. is er geen supersnelle speedboot te huur, zelfs een klein sloepje is er niet. Mogen we dan een jet-ski, is de volgende vraag. Uhh, die waren helaas ook allemaal verhuurd. ‘s Avonds zwemmen de jongens nog in het campingzwembad dat ze helmaal voor zichzelf hebben. Op de camping wordt gewaarschuwd voor mountainlions=poema’s, coyote’s en ratelslangen. Dus iedereen armen en benen binnenboord houden.

Dinsdag, 10 aug. Vandaag geen reisdag, dus rustig opstaan en uitgebreid ontbijt. JTB gaan voor het indoorzwembad en daarna nog maar ‘ns proberen een vaarvoertuig te regelen. Helaas, we failed. Dan maar weer naar de beach, absoluut geen straf. Het is er heerlijk in de schaduw van de rotsen. Het is helemaal niet druk, terwijl het toch hoogseizoen is. Wat we echt moeten zien hier is de beroemde Antelope canyon. Dit tripje kan alleen onder begeleiding van een gids gemaakt worden. Het was prijzig, maar zeer de moeite waard.  Als je er aan komt denk je, waar is die Canyon dan, en dan blijkt dat je  door een gleuf onder de grond verdwijnt. De gemiddelde Amerikaan komt hier waarschijnlijk klem te zitten en er zal een vacuumpomp nodig om verlossing te brengen. De canyon is dus ondergronds met aan de bovenkant smalle lichtspleten waardoor het licht op de meest bijzondere wijze binnenvalt. De kleuren zijn roze en oranje en het gesteente is door het water op heel bijzondere wijze uitgesleten. Het is net een grote sculptuur waar je doorheen kunt wandelen. Heel veel foto’s gemaakt met een hoge artistieke waarde : ) Hierna maar weer eens naar de WalMart om avondeten te kopen. Omdat de winkel zo immens groot is de familie Reinbergen al snel 1 ½  uur verder voordat we weer  buiten staan.. Het is nu avond, donker (al om 20 uur) en zwoel en ik zit hier aan de picnicktafel te typen. Morgen naar Bryce Canyon, ongeveer 200 kilometer, piece of cake dus.

Gisteren ontwaakt in de beschutte donkerrode vallei van Gouldner’s campground in Monument Valley. Ik en Boris zijn naar de supermarkt (ook van Gouldner) gewandeld om ontbijt te kopen. Geen straf om hier een eindje te lopen in de ochtendzon. Wat een uitzicht! Zo mooi. Er is een klein blauw mormonenkerkje. De meeste bewoners zijn Navayoindianen.

Eind van de ochtend rijden we naar Lake Powell, waar we in Page voor 2 nachten op de camping blijven. Het Lake Powell is een stuwmeer dat in 1956 is ontstaan door de stuwdam die in 1956 is gebouwd in Page. Het heeft 17 jaar geduurd voordat het meer volgelopen is met Coloradowater. Aan het einde van het meer stroomt het water de Grand Canyon in. Er blijkt een prachtig zwemgebied te zijn aan beide kanten van het meer. Het water is heerlijk van temperatuur en heeft een azuurblauwe kleur. Het uitzicht, de roze rotsen aan de overkant, is heel bijzonder.  Dus we houden het hier wel even uit. Tot grote teleurstelling van J.T. en B. is er geen supersnelle speedboot te huur, zelfs een klein sloepje is er niet. Mogen we dan een jet-ski, is de volgende vraag. Uhh, die waren helaas ook allemaal verhuurd. ‘s Avonds zwemmen de jongens nog in het campingzwembad dat ze helmaal voor zichzelf hebben. Op de camping wordt gewaarschuwd voor mountainlions=poema’s, coyote’s en ratelslangen. Dus iedereen armen en benen binnenboord houden.

Dinsdag, 10 aug. Vandaag geen reisdag, dus rustig opstaan en uitgebreid ontbijt. JTB gaan voor het indoorzwembad en daarna nog maar ‘ns proberen een vaarvoertuig te regelen. Helaas, we failed. Dan maar weer naar de beach, absoluut geen straf. Het is er heerlijk in de schaduw van de rotsen. Het is helemaal niet druk, terwijl het toch hoogseizoen is. Wat we echt moeten zien hier is de beroemde Antelope canyon. Dit tripje kan alleen onder begeleiding van een gids gemaakt worden. Het was prijzig, maar zeer de moeite waard.  Als je er aan komt denk je, waar is die Canyon dan, en dan blijkt dat je  door een gleuf onder de grond verdwijnt. De gemiddelde Amerikaan komt hier waarschijnlijk klem te zitten en er zal een vacuumpomp nodig om verlossing te brengen. De canyon is dus ondergronds met aan de bovenkant smalle lichtspleten waardoor het licht op de meest bijzondere wijze binnenvalt. De kleuren zijn roze en oranje en het gesteente is door het water op heel bijzondere wijze uitgesleten. Het is net een grote sculptuur waar je doorheen kunt wandelen. Heel veel foto’s gemaakt met een hoge artistieke waarde : ) Hierna maar weer eens naar de WalMart om avondeten te kopen. Omdat de winkel zo immens groot is de familie Reinbergen al snel 1 ½  uur verder voordat we weer  buiten staan.. Het is nu avond, donker (al om 20 uur) en zwoel en ik zit hier aan de picnicktafel te typen. Morgen naar Bryce Canyon, ongeveer 200 kilometer, piece of cake dus.