de eerste dag in de States
Door Jacqueline van der Weijden - 21-07-2010 04:23De
eerste dag in de States!
Tja,
wat zullen we er eens van zeggen…. De vlucht was prima. Redelijk op
tijd en de individuele schermpjes aan de hoofdsteunen van de stoel
vóór je waren helemaal super. Film, muziek en spelletjes. Frans en
ik hebben vooral film gekeken, de kids ook regelmatig ’n spelletje.
De controle bij het inchecken verliep ook soepel. Van de 4
formulieren die we thuis en onderweg moesten invullen was er maar
eentje nodig. Koffers ophalen (ging snel en ja MAS: ze nemen
hun taak serieus! Wat een chagerijn bij de paspoortcontrole!
Er kon geen lachje vanaf) en toen met de shuttlebus naar de
autoverhuurder. Daar werden we eens even bekeken, met kids, koffers
en al. Nee, een standaard SUV, dat was toch wel krap, werd ons
stellig verteld. Hij had wel een ‘special offer’. Eerst god weet
hoeveel info invoeren in de computer en toen kwam het aanbod…. voor
893 dollar konden we een maatje groter!! Te bedenken dat dit bijna
eens zoveel was dan we al aan huur betaald hadden, vonden we dit
niet echt een special offer. We zouden wel eerst gaan kijken of de
eerste wagen groot genoeg kon zijn. En als het niet zou lukken, dan
konden we altijd nog upgraden. Buiten op de parkeerplaats stonden
’n stuk of 6 standaard SUV’s. Wit, zwart, grijs en … een oranje KIA
Borrego!. Die viel meteen in de smaak. En ruim! Koffers en de hele
mikmak paste er zonder problemen in (kids paste ook prima). Kijk
maar even bij de foto’s: wij vinden het een ruige bak. Upgraden (en
al helemaal voor dat geld) no way! Wij in onze nopjes. Maar dat
duurde niet lang… er was geen navigatie en er is er ook geen meer
beschikbaar. Slik! Foutje van Tioga, want dat hadden we toch echt
aangevraagd. Waarschijnlijk is er tussendoor iets fout gegaan, want
ook tijdens het samenstellen van de reis zijn we een keer van
auto-grootte geswitched. Oké, wat nu? Tijdens de rit met de
shuttlebus had ik de straatnaam van ons hotel al gezien. En we
hadden een piepklein plattegrondje van waar het hotel (ongeveer)
moest liggen. Dan maar gaan rijden. Na de kaart vier keer op z’n
kop te hebben gehad, drie keer de Imperial Highway gedeeltelijk
heen en weer gereden te hebben, en het geheugen van Lars of we zo
juist van links of van rechts waren gekomen, eindelijk de afslag
naar de Sepulveda Boulevard. Alles bij elkaar nog geen 20 minuten.
Niet slecht toch? Gelukkig heb ik thuis met google maps alle
routebeschrijvingen geprint. Als we morgen zonder kleerscheuren de
weg naar Palm Springs vinden, dan gaat de rest ook wel lukken. En
anders duiken we een of andere super mall in en schaffen een
navigatie aan. (die we bij thuiskomst dan maar weer verkopen via
internet of kan een van jullie er eentje gebruiken?).
Als
laatste dan nog maar even mijn blunder in de supermarkt: wij
(vooral ik) met onze redelijk duffe slaaphoofden (eigenlijk was het
voor ons zo’n uur of 1 midden in de nacht) door de supermarkt, op
zoek naar drank en wat te eten. Boodschappen op de band, Frans gaat
betalen, de kids staan een beetje te dralen aan het eind van de
toonbank en ik zie onze cola in een karretje verdwijnen… hee, dat
is onze cola! Kassiere lachen, Frans lachen… weet ik veel dat hier
je boodschappen keurig voor je worden ingeladen!