Zondag 25 juli, dag 3 Icefields Parkway, wat een zondag

Door Nico & Mireille - 27-07-2010 02:55 Wat hebben we een kou gehad afgelopen nacht. Brrrr, het was wel hééééééééél erg frisjes zo in onze camper. Was wel te verwachten, aangezien we maar zo´n 3 km. van het Columbia Icefield hebben geslapen. Het is vannacht afgekoeld tot een graadje of 3, dus niet echt warm te noemen. We zijn maar wat dichter bij elkaar gekropen, hebben een extra deken opgelegd, maar het bleef koud. Vanmorgen hebben we na het ontbijt koers gezet richting het Icefield Center. Vanaf daar zullen we vandaag met een gids over de Athabasca Glacier gaan lopen. We zijn reuze benieuwd. We zijn wat te vroeg, maar da´s niet zo heel erg, want dan kunnen we nog even ons blog bijwerken. Tja, dat hadden we gedacht. De mogelijkheid om USB te gebruiken is hier geblokkeerd, dus helaas jullie moeten nog even wat langer wachten op onze avonturen. Wel hebben we even onze mail kunnen checken. Daarna lekker een kop koffie en thee gedronken met een prachtig uitzicht op de vele gletsjers hier. Het kon vandaag niet op, want we hebben een strakblauwe lucht. Tegen 10 uur zijn we naar de afspreekplaats gereden aan de voet van de gletsjer. Hier hebben we eerst nog wat foto’s genomen. En helaas, wij zien wel degelijk een verschil in vergelijking met 6 jaar geleden. De gletsjer trekt zich wel terug. Ineens doken de gidsen voor vandaag op. We moesten weer eerst een formulier ondertekenen, waarop we verklaren hier vrijwillig voor te kiezen en dat als er wat mocht gebeuren de gidsen niet verantwoordelijk zijn. Dit keer moest Nico zelfs als getuige voor mij tekenen en andersom. Pff, dat belooft wat. Daarna kregen we, voor het geval dat, klimijzers voor onder je schoenen,  verder handschoenen en een prachtige muts. Het is altijd erg koud op de gletsjer en er waait altijd een ijskoude wind (vandaar de kou van afgelopen nacht). Je kunt je voorstellen dat we er allemaal te gek uitzagen! Daarna werden we verdeeld en wij kregen gids Larry toegewezen. Met nog 3 andere koppels, allemaal uit Amerika, gingen we op pad. Eenmaal op de gletsjer kregen we de 2 regels voor de komende 3 uur.
1: Larry is de leider, niemand gaat voor hem uitlopen, we volgen allemaal 1 voor 1 achter hem;
2: We gaan veel plezier maken vandaag.
Het blijft hoe dan ook een risico om over de gletsjer te lopen, zeker als je niet weet wat je doet. Je moet overal op letten, maar met een gids is het goed te doen. Je zou verwachten dat het ijs spiegelglad is, maar dat was gelukkig niet zo. Wel kwamen onze wandelstokken weer goed van pas. En ook zonder de mooie muts en handschoenen konden we zeker niet. Wat waren we blij dat we die te leen hadden gekregen. We hebben op een gletsjer gestaan die 4 km. lang is, 1 km. breed en tussen de 300 en 400 meter dik. Aan het eind van de gletsjer begint het Columbia Icefield, hierin past zowat heel Nederland. Deze gletsjer is niet begaanbaar. Het was een enorme belevenis om over zo’n ijsvlakte te lopen, en het weer is ook weer aan onze kant, want de gids maakt maar gemiddeld 3 tot maximaal 5 zulke mooie dagen mee. Even verderop kregen we een waarschuwing, we gingen naar zogenaamde millwells. Het is een diep gat in de gletsjer waaronder een rivier stroomt. Tja, als je hierin valt overleef je het hoe dan ook niet. Mmmm, wel kregen we allemaal de uitdaging om, vastgehouden door Larry aan 1 hand en je voet op een door hem uitgehakt stuk ijs, in de millwells te kijken. De eerste was 40 meter diep, en ja we hebben het gedaan. Nico zelfs een tweede keer, maar dan met fototoestel. De volgende was zo´n 80 meter diep, en ook hier hebben we weer allebei het risico genomen. De adrenaline stroomde weer goed vandaag. Vervolgens zijn we weer een stukje doorgelopen en kregen we aan de hand van een Mars uitleg over de werking van de gletsjer. Daarna kregen we natuurlijk allemaal een stukje, en hebben we allemaal onze flessen met gletsjer water gevuld. Hierop volgde een toast op het pasgetrouwde stel! Daarna konden we zoveel foto´s maken als we wilden en toen moesten we weer terug naar het beginpunt, het was zo tegen een uurtje of 2. Op de terugweg hadden we van Larry nog een tip gekregen voor een korte wandeling naar een andere gletsjer. Dus na ongeveer een kwartiertje rijden hebben we de Parker Ridge Trail gelopen, een wandeling van 5,2 km. Al met al weer een hele klim, de weides stonden volledig in bloei, en op de top…. een fantastisch uitzicht! We hebben hier nog even met Amerikanen staan praten. Die waren er in 1984 voor het laatst geweest, en ze hadden foto´s van toen mee. En ja, ook dan zie je een groot verschil met hoe het nu is. Tegen half 4 waren we weer terug beneden en zijn we onze slaapplaats voor vannacht gaan opzoeken. We staan  nu op Waterfowl Lake. Na het avondeten zijn we nog een wandeling van een kleine 8 km. gaan maken richting Chepren Lake. Weer een prachtige wandeling. Nu zitten we moe maar voldaan en vol mooie herinneringen aan deze prachtige dag bij onze camper te genieten van de mooie avond. Morgenochtend gaan we al vroeg richting Lake Louise. Daar willen we een wandeling gaan maken waar je volgens de geleerden vroeg aan moet beginnen in verband met de drukte. We hopen ook dat we daar weer even de laatste 3 dagen voor jullie op het blog kunnen zetten, want we begrijpen dat jullie de verhalen missen!

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan