"scenic byway 12" en Bryce Canyon
Door Margriet en Kees Nicolai - 09-06-2009 01:29Dag 24 en 25; 7 en 8 juni –
op weg naar Bryce Canyon en de eerste trail langs de
rand!
We vertrokken vanmorgen bijtijds
van een zeer winderige camping en na een hele koude nacht! Als je
even buiten was, had je het gevoel dat je ergens op de Noordpool
stond, zo koud had ik het. Overigens kon je hier eindelijk
fatsoenlijk vers gebakken brood kopen, zonder SUIKER! Ik weet niet
waarom, maar in bijna al het brood zit suiker of honing en als het
er niet inzit is het nog zoet. Gelukkig hebben we een broodrooster,
dan merk je het niet zo.
We reden de “ scenic byway 12”
utah’s First all-american road. Begint in Torrey (of eindigt daar, net hoe je het
bekijkt, maar daar begonnen wij) en eindigt bij de aansluiting op
de hwy 89, net voorbij de ingang van de Bryce Canyon en onze
camping “Ruby’s Inn and Campground.”
Dit is een van de allermooiste
routes die wij tot nu toe gereden hebben!
We hadden Capitol Reef aan de
ene kant en de Boulder Mountains aan de andere kant. Hoewel we al
hoog zaten, gingen we nog meer omhoog. We zagen een compleet ander
landschap:begroeide berghellingen met dennenbossen, af en toe
weiden met koeien, en een aantal “lookouts” over Captitol Reef, met
fantastische vergezichten over dit Nationale Park! Het is bijna
niet te geloven dat de woestijn een paar honderd meter verderop
ligt!
En dan gaan we een pas over, we
dalen, maken een paar bochten en rijden nietsvermoedend nog een
bocht en zien dat we nu op een soort richel rijden met aan
weerskanten diepe afgronden… Dat was dus even schrikken, althans ik
schrok. Bij de “scenic view” plaats (daar zijn ze hier erg goed in,
als het de moeite waard is kun je naar de kant en genieten van het
uitzicht) zijn we even gestopt. Stond ook een bord met de tekst:”
Steep grades Sharp curves next 4 miles, 25 mph” – wij waren echt
niet van plan om harder te rijden! – Je went wel snel aan de hoogte
gelukkig, want anders heb je het slecht op deze route, was wel een
beetje jammer dat na die 4 miles alle afgronden aan mijn kant van
de weg waren… De weg was hier en daar erg smal, slingerde omhoog en
omlaag, maar overal waar het kon zijn we gestopt, hebben we foto’s
gemaakt of zo maar gestaan en genoten van het uitzicht. Op een
bepaalde plek stond een uitlegbord met de tekst: on a
clear day you can see forever – dat was inderdaad het geval;
een prachtig weids uitzicht over diepe canyons, bergen en
landschappen. De bergen, kliffen en rotsen hebben kleuren van wit
tot dieprood, prachtig.
Het hellingspercentage bedroeg
soms 14%, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We hebben ook
nog fietsers met volle bepakking gezien die deze route probeerden
te fietsen (de meesten liepen…)
We arriveerden om ongeveer 12.00
uur op de camping, mooi gelegen vlak voor de ingang van
Bryce.
’t Is weer een heel complex: een
hotel, campground, wasserette, winkel, postkantoor, restaurant en
diner, benzinestation.
De shuttle-bus stopt vlakbij en
brengt je naar de canyon, heel gemakkelijk.
’s Middags de bus genomen en bij
“sunset Point” uitgestapt en daar de eerste blik geworpen op deze
canyon.
Dit is een totaal andere canyon
dan we tot nu toe gezien hebben, hier zie je “amfitheaters” van
zogenaamde “hoodoos”, soort rechtopstaande metershoge
rotsformaties. Ontstaan door de werking van water, wind, sneeuw.
Een prachtig gezicht. Je kunt een heleboel trails lopen en ook
afdalen naar de bodem en daar lopen tussen deze “hoodoos” en je
verbazen over de bomen die hier ondanks de droogte tussen
groeien.
Wij vinden deze canyon nog
mooier dan de Grand Canyon, je blijft kijken en
genieten.
We hebben langs de rim gelopen
naar “sunrise Point” en vandaar de trail “queens garden”
(vernoemd naar Queen Victoria, men vond dat een hoodoo op haar
leek..); volgens de gids een “easy to moderate hike” – ik weet niet
wat ze hier makkelijk noemen, maar ik heb daar een iets andere
mening over…. We gingen vrij steil naar beneden, alleen moet je dan
dus ook weer omhoog en aangezien we hier ook weer vrij hoog zitten
ben je dan gauw buiten adem. Dat is dus heel langzaam lopen en veel
water drinken.
’t Is overigens wel fantastisch,
ook hier weer veel foto’s gemaakt.
’s Avonds gegeten in het
restaurant en redelijk vroeg naar bed, want je wordt er wel moe
van, van al dat gewandel….
’s Nachts weer erg koud, maar
goed geslapen en vanochtend om 9.00 uur met de shuttle naar het
uiterste punt waar de shuttle komt: “bryce Point” en vandaar langs
de rim terug naar “inspiration Point”, we liepen langs de rand
(ongeveer 2,5 km) en dat betekent ook letterlijk langs de rand, de
bodem is erg diep beneden, de wanden erg steil…maar prachtige
uitzichten en steeds wisselend; opmerkelijk hoeveel bloemen,
planten en bomen hier nog groeien. Het was mooi weer en dat
betekent ook vrij helder: omdat we zo hoog zitten kan je dan erg
ver kijken.
’s Middags terug op de camping
en een beetje geluierd, ook wel eens lekker.
Morgen staan we wat vroeger op,
en gaan eerst nog een tocht maken met de camper naar het punt waar
de shuttles niet rijden en dan op naar Zion National
Park!