"scenic byway 12" en Bryce Canyon

Door Margriet en Kees Nicolai - 09-06-2009 01:29
 
Dag 24 en 25; 7 en 8 juni – op weg naar Bryce Canyon en de eerste trail langs de rand!
 
We vertrokken vanmorgen bijtijds van een zeer winderige camping en na een hele koude nacht! Als je even buiten was, had je het gevoel dat je ergens op de Noordpool stond, zo koud had ik het. Overigens kon je hier eindelijk fatsoenlijk vers gebakken brood kopen, zonder SUIKER! Ik weet niet waarom, maar in bijna al het brood zit suiker of honing en als het er niet inzit is het nog zoet. Gelukkig hebben we een broodrooster, dan merk je het niet zo.
 
We reden de “ scenic byway 12” utah’s First all-american road. Begint in Torrey (of eindigt daar, net hoe je het bekijkt, maar daar begonnen wij) en eindigt bij de aansluiting op de hwy 89, net voorbij de ingang van de Bryce Canyon en onze camping “Ruby’s Inn and Campground.”
 
Dit is een van de allermooiste routes die wij tot nu toe gereden hebben!
 
We hadden Capitol Reef aan de ene kant en de Boulder Mountains aan de andere kant. Hoewel we al hoog zaten, gingen we nog meer omhoog. We zagen een compleet ander landschap:begroeide berghellingen met dennenbossen, af en toe weiden met koeien, en een aantal “lookouts” over Captitol Reef, met fantastische vergezichten over dit Nationale Park! Het is bijna niet te geloven dat de woestijn een paar honderd meter verderop ligt!
 
En dan gaan we een pas over, we dalen, maken een paar bochten en rijden nietsvermoedend nog een bocht en zien dat we nu op een soort richel rijden met aan weerskanten diepe afgronden… Dat was dus even schrikken, althans ik schrok. Bij de “scenic view” plaats (daar zijn ze hier erg goed in, als het de moeite waard is kun je naar de kant en genieten van het uitzicht) zijn we even gestopt. Stond ook een bord met de tekst:” Steep grades Sharp curves next 4 miles, 25 mph” – wij waren echt niet van plan om harder te rijden! – Je went wel snel aan de hoogte gelukkig, want anders heb je het slecht op deze route, was wel een beetje jammer dat na die 4 miles alle afgronden aan mijn kant van de weg waren… De weg was hier en daar erg smal, slingerde omhoog en omlaag, maar overal waar het kon zijn we gestopt, hebben we foto’s gemaakt of zo maar gestaan en genoten van het uitzicht. Op een bepaalde plek stond een uitlegbord met de tekst: on a clear day you can see forever – dat was inderdaad het geval; een prachtig weids uitzicht over diepe canyons, bergen en landschappen. De bergen, kliffen en rotsen hebben kleuren van wit tot dieprood, prachtig.
 
Het hellingspercentage bedroeg soms 14%, dat hadden we nog niet eerder meegemaakt. We hebben ook nog fietsers met volle bepakking gezien die deze route probeerden te fietsen (de meesten liepen…)
 
We arriveerden om ongeveer 12.00 uur op de camping, mooi gelegen vlak voor de ingang van Bryce.
’t Is weer een heel complex: een hotel, campground, wasserette, winkel, postkantoor, restaurant en diner, benzinestation.
 
De shuttle-bus stopt vlakbij en brengt je naar de canyon, heel gemakkelijk.
 
’s Middags de bus genomen en bij “sunset Point” uitgestapt en daar de eerste blik geworpen op deze canyon.
Dit is een totaal andere canyon dan we tot nu toe gezien hebben, hier zie je “amfitheaters” van zogenaamde “hoodoos”, soort rechtopstaande metershoge rotsformaties. Ontstaan door de werking van water, wind, sneeuw. Een prachtig gezicht. Je kunt een heleboel trails lopen en ook afdalen naar de bodem en daar lopen tussen deze “hoodoos” en je verbazen over de bomen die hier ondanks de droogte tussen groeien.
 



 
Wij vinden deze canyon nog mooier dan de Grand Canyon, je blijft kijken en genieten.
 
We hebben langs de rim gelopen naar “sunrise Point” en vandaar de trail “queens garden” (vernoemd naar Queen Victoria, men vond dat een hoodoo op haar leek..); volgens de gids een “easy to moderate hike” – ik weet niet wat ze hier makkelijk noemen, maar ik heb daar een iets andere mening over…. We gingen vrij steil naar beneden, alleen moet je dan dus ook weer omhoog en aangezien we hier ook weer vrij hoog zitten ben je dan gauw buiten adem. Dat is dus heel langzaam lopen en veel water drinken.
 
’t Is overigens wel fantastisch, ook hier weer veel foto’s gemaakt.
 
’s Avonds gegeten in het restaurant en redelijk vroeg naar bed, want je wordt er wel moe van, van al dat gewandel….
 
’s Nachts weer erg koud, maar goed geslapen en vanochtend om 9.00 uur met de shuttle naar het uiterste punt waar de shuttle komt: “bryce Point” en vandaar langs de rim terug naar “inspiration Point”, we liepen langs de rand (ongeveer 2,5 km) en dat betekent ook letterlijk langs de rand, de bodem is erg diep beneden, de wanden erg steil…maar prachtige uitzichten en steeds wisselend; opmerkelijk hoeveel bloemen, planten en bomen hier nog groeien. Het was mooi weer en dat betekent ook vrij helder: omdat we zo hoog zitten kan je dan erg ver kijken.
 
’s Middags terug op de camping en een beetje geluierd, ook wel eens lekker.
 
Morgen staan we wat vroeger op, en gaan eerst nog een tocht maken met de camper naar het punt waar de shuttles niet rijden en dan op naar Zion National Park!
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan