Via Death Horse en Arches naar Capitol Reef
Door Margriet en Kees Nicolai - 06-06-2009 01:33Dag 19, 2 juni: geen
Canyonsland, maar op naar Death Horse Valley State
park!
’s Morgens besluiten we de
camping in Moab te laten voor wat hij is en te vertrekken naar
Death Horse enz. Daar is een rustige camping, in het State Park;
alleen elektriciteit en water (maar je kunt niet de camper
aansluiten op de waterleiding) en restrooms, maar geen douches. We
hebben echter heel erg behoefte aan een rustdag en weinig herrie,
dus de plannen worden enigszins gewijzigd. We merken dat we een
beetje moe worden en om te voorkomen dat we roepen “alweer rode
bergen”, doen we het even rustig aan.
We hebben ingecheckt, er was
gelukkig plaats en staan nu op een plek met uitzicht over
woestijnachtig gebied, wel weer rood zand natuurlijk, met bosjes
woestijnvegetatie. (cactussen dus en
jeneverbesstruiken).
We staan vrij hoog, was redelijk
warm vanmiddag, maar nu koelt het af. Het begint ook een beetje te
waaien, de camper schudt…..’t is iedere keer aan het eind van de
middag bal: gaat het regenen of waaien! Hopelijk blijft het
droog.
We hebben vanmiddag een trail
gelopen (jaja alweer!) - best vermoeiend door het mulle zand (af en
toe) -naar de rand van de canyon. Ook in dit park zijn canyons,
niet beschermd door een reling of zo dus je moet goed uitkijken! De
trails worden gemarkeerd door opgestapelde stenen en dooie takken.
Goed opletten dus, anders loop je verkeerd. Ook hier weer mooie
vergezichten en dus weer veel foto’s!
Verder lekker gelezen, bij de
plek hoort een picknick tafel met banken (overdekt, dus er is
schaduw!) en je mag er barbequen!
Morgen gaan we van hier uit naar
Arches.
Dag 20, 3 juni: Arches,
balancerende rotsen, heel veel “bogen” , en lopen door, langs en
over rotsen….
Gelukkig ging de wind snel
liggen, dat slaapt ook wat rustiger. We zijn goed uitgerust, en
zijn weer vroeg op pad, dan is het ook nog niet zo warm. Dit is
woestijngebied, het ligt wel hoog, maar het kan hier erg heet
worden.
We rijden Arches binnen: dankzij
onze Annual Pass kunnen we ook hier doorrijden en gaan langzaam
doch zeer steil omhoog. Links en rechts hoge rode bergwanden, een
indrukwekkend gezicht. In het bezoekerscentrum hebben we bekeken
hoe dit landschap ontstaan is: water en ijs, extreme temperaturen
en ondergrondse verschuivingen van zoutmeren gedurende meer dan 100
miljoen jaren hebben ervoor gezorgd dat hier een buitengewoon
schouwspel van allerlei rotssculpturen te zien is. Er zijn meer dan
200 “arches – bogen” geteld, waarvan de langste –Landscape arch-
306 feet lang is.
We hebben alle routes gereden,
als je het doet moet je het goed doen nietwaar? Dat kost je wel een
hele dag, zeker als je, zoals wij gedaan hebben, ook nog af en toe
uitstapt en een paar trails gaat lopen omdat je dan een beter
uitzicht hebt!
We zijn uitgestapt
bij
·
“ Balanced Rock” : het woord zegt het
al, een hoge rots met daarop balancerend een rotsblok.
·
“North en South windows: grote bogen
naast elkaar met een fantastisch uitzicht over de omgeving (in de
verte besneeuwde bergtoppen), hier hebben we onze eerste wandeling
gedaan.
·
“wolfe ranch”, dit is het
overblijfsel van een hut (één kamer), waar een zonderlinge veteraan
uit de burgeroorlog zich terugtrok in 1888. Van hier uit hebben we
een trail gelopen naar “ Delicate Arch”, het symbool van de staat
Utah. Dit pad gaat steil omhoog, loopt over grind, zand en rotsen,
vooral het laatste stuk is redelijk vermoeiend. We hebben er meer
dan twee uur over gedaan. Uiteindelijk word je wel beloond: je
staat boven op rotsen en hebt een prachtig uitzicht op de Arch, je
kunt er ook onder gaan staan en dan zie je pas goed hoe
indrukwekkend hoog en groot dat ding is.
"Delicate Arch"
"Delicate Arch"
·
“Devills Garden”, ook hier gelopen,
nu naar “ Landscape Arch”, de grootste, dat wil zeggen de langste
van basis tot basis. Je kunt nog meer en langer lopen, en nog meer
bogen bewonderen, maar wij waren redelijk kapot na vier uur sjouwen
over zand, grind, rotsen: omhoog en weer naar beneden en dat in een
graad of 30!
Op weg naar de auto het volgende aanschouwd: op
de parkeerplaats stond een grote auto met open kofferbak, daarin
zat een redelijk gezette mevrouw en voor haar stond haar – zo
mogelijk nog dikkere – echtgenoot. Hij deed zijn sportschoenen aan,
met behulp van een hele lange schoenlepel; waarna hij zijn been op
de knie van zijn vrouw legde, die vervolgens zijn veters
dichtknoopte….. Hij kon er met geen mogelijkheid bij. Je ziet hier
echt erg dikke mensen!
Terug naar de camping, na eerst boodschappen
gedaan te hebben bij een hele leuke supermarkt; hier spullen
ingeslagen, onder andere lekkere kant en klare salade, we hadden
geen puf meer om nog veel aan het eten te doen…
Heerlijk gebarbecued, en redelijk vroeg naar bed.
Geen wind of regen dit keer!
Dag 21, 4 juni Dagje rustig aan.
Vandaag laat opgestaan (dat is hier dus om 8
uur….), na ontbijt en koffie naar het eindpunt van dit park
gereden, een beetje gewandeld (ik kan er niet genoeg van krijgen
haha), en weer een paar mooie foto’s gemaakt: Dead Horse Point ligt
op een plateau 6000 feet boven zeeniveau en 2000 feet boven de
Colorado River. Als je op de rand van de canyon staat heb je een
prachtig uitzicht over de rivier en de toppen van de bergen van
Canyonsland (hebben dat toch een beetje gezien…).
De legende vertelt het verhaal dat deze plek
gebruikt werd als een corral voor wilde mustangs: cowboys dreven de
paarden hierheen, en sloten ze op, zochten de besten eruit en
lieten de overigen achter. Omdat ze er niet uit konden stierven ze
door gebrek aan water. (de Colorado River lag 2000 feet beneden
hen….)
De rest van de dag geluierd, beetje bijkomen van
alle indrukken.
Morgen vertrekken we van deze prachtige plek naar
Capitol Reef.
Dag 22, 5 juni – storm in Capitol
Reef
We zijn al drie weken in de US!
Vanmorgen reden we om half acht de camping af, op
weg naar Capitol Reef; onze volgende stop.
Onderweg weer een heel ander en afwisselend
landschap; eerst rijden we via hwy 191 langs rode rotsen, dan via
de interstate 70 en hwy 24 door de San Rafael Desert: een
uitgestrekt desolaat landschap trekt aan je voorbij. Zand, kleine
bergen van zandsteen, bijna geen begroeiing. Langzaam verandert het
landschap, de bergen worden hoger, nog steeds overheerst de kleur
geel/ lichtbruin. Hier en daar is er wat groe