De trein naar Silverton, de Black Canyon en Moab

Door Margriet en Kees Nicolai - 02-06-2009 05:51

Dag 16, 30 mei: de trein naar Silverton.

“s morgens om 8.00 uur zaten we in een bakery in Durango aan de bagels en coffee, wachtend op de stoomtrein naar Silverton.

De trein rijdt door de San Juan Mountains, langs de Animas River (de “rivier van de verloren zielen”) naar Silverton en overbrugt een hoogte verschil van 3000 feet. Het is een historische trein, met verschillende wagons en een klassieke stoomlocomotief die al tsjoeke-tsjoekend de wagons naar boven trekt.

We hadden kaartjes voor de “Silver Vista”: een wagon die aan de zijkanten open is, boven een glazen dak heeft en een wagonjuffrouw die de hele dag allerlei wetenswaardigheden vertelt (helaas maakt de trein ook nogal wat lawaai en als je dan schietdoof bent of al wat ouder, dan versta je lang niet alles…) en ons verder voorziet van een hapje en een drankje. Prima wagon met goed uitzicht op alles wat het fotograferen waard is: de wilde rivier, de prachtige kleuren van de bossen en de bergen met besneeuwde toppen – het is bijna niet te beschrijven! De trein rijdt op een bepaald moment op een brug ongeveer 400 meter boven de rivier, geweldig!

Onderweg wordt stoom afgeblazen (geeft spectaculaire witte stoomwolken), water ingenomen ( naar boven twee keer), fluitsignalen afgegeven (hebben allerlei verschillende betekenissen – je leert heel wat op zo’n trip-) en niet al te hard gereden, zodat we uitgebreid kunnen genieten van de spectaculaire uitzichten. We hebben weer heel veel foto’s gemaakt!

De rit is ongeveer 80 km lang en na drie uur rijden zijn we boven in Silverton. Daar is het behoorlijk koud, we schatten 10 graden, maar er zijn genoeg eettentjes en winkeltjes, waar we ons kunnen warmen. Om kwart voor drie rijden we terug naar Durango, waar we om 6 uur aankomen. Terug naar de camping in een gigantische onweersbui, da’s een beetje minder. Gelukkig hoeven we niet meer te koken: ’s morgens bagels, in de trein een donut, tussen de middag dubbele hamburgers en friet – we doen het met geroosterd brood met cheddar – ook lekker.

Dag 17, 31 mei: vertrek naar Black Canyon of the Gunnison.

Niet zo vroeg deze keer, op weg naar Montrose – een stadje vlakbij de Black Canyon.

We rijden nu via de weg naar Silverton : spectaculair! Ik weet het, ik verval in herhalingen, maar ik heb geen andere woorden om deze rit te beschrijven, het is zo mooi! We rijden door twee passen: al slingerend de bergen door. Het is adembenemend mooi: de bergen van Colorado zijn rood gekleurd, met prachtige donkere dennenbossen, licht-groene loof bomen (van dat prille voorjaarsgroen) en bergmeertjes met groene weiden. Er ligt nog sneeuw hier en daar.

In Silverton hagelt het, we halen koffie (erg smerig deze keer) en rijden in de stromende regen door de bergen naar Duray, daar is het even droog, kunnen we nog wat mooie foto’s maken van een oude mijn en daarna weer verder.

We zijn om half twee op de camping: we staan in de Black Canyon, op de south Rim, vrij hoog ( 8320 feet = 2536 m) op een plek met alleen elektriciteit. Je hoort hier alleen vogels (ik heb al een hert gefotografeerd!) en verder niks! Heerlijk, een verademing.

We hebben al een trail gelopen – vlak langs de rand van de canyon – Dit is een heel andere canyon dan die we al bezocht hebben. Deze is van graniet, met loodrechte wanden; dus als je langs de rand loopt kijk je zo de diepte in, niks voor mensen met hoogtevrees.

Het wordt hier vast erg koud vannacht! Morgen gaan we met de camper langs de rim rijden, af en toe uitstappen en een stukje lopen (als het droog blijft tenminste!)

Dag 18, 1 juni; na de Black Canyon op weg naar Moab.

Het was inderdaad erg koud, maar we hebben prima geslapen! Heerlijk rustig, geen verkeer. Als het niet zo koud was bleven we nog een dag langer, maar het weer is verder ook niet zo geweldig, dus we maken de rit met de camper langs de rim, maken hier en daar nog wat foto’s, genieten van de hele diepe afgronden en besluiten dan op weg te gaan naar Moab.

In Montrose gaan we nog even langs een drankwinkel (we houden wel van een glaasje bij het eten) en in die zaak horen we dat de route die wij willen nemen niet verhard is en waarschijnlijk nog niet eens opengesteld! Was een short-cut, dus dat doen we dan maar niet. We rijden nu een stukje terug via hwy 550 en bij Ridgeway naar hwy 62, vervolgens de 145 en de 90 naar Moab. Het is wederom een prachtige route – de weg is hier en daar wat minder – veel hobbels en kuilen- maar de omgeving: schitterend. We gaan weer door de bergen (prachtig roodgekleurd), over passen, komen op hoogvlaktes met groene weiden met koeien en paarden. Dan weer via allerlei bochten naar beneden met mooie vergezichten.

We verlaten Colorado en rijden Utah binnen. Ook hier rode bergen, maar er is niet zoveel groen als in Colorado. Het is hier veel warmer, en droger.

We staan nu op een camping bij Moab: Canyonlands Campground. Er zijn veel faciliteiten, alleen ligt deze weer aan de weg, beetje jammer. Ik ga proberen dit up te loaden naar de weblog en dan nog een beetje lezen. Kees zit buiten lekker een pijpje te roken. Morgen gaan we Canyonlands verkennen.

Fotoalbum (20) Nieuwer: Via Death Horse en Arches naar Capitol Reef

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.