Op naar Durango en Mesa Verde

Door Margriet en Kees Nicolai - 30-05-2009 06:16

Dag 14, 28 mei: Vertrek uit Monument Valley en op weg naar Durango.

We hebben de planning een beetje aangepast: we gaan nu naar Durango, en blijven daar ook weer drie nachten. We bezoeken vanuit Durango op 29 mei Mesa Verde en maken op 30 mei de treinrit naar Silverton.

We vertrekken vroeg (alweer, jaja we zitten om 8 uur in de auto !!!) Da’s nog niks hoor, de Amerikanen zijn altijd nog vroeger, als ik in het washok kom zijn er altijd wel een paar dames voor mij.

We rijden via hwy 163, een ongelooflijk hobbelige 162 (goed opletten anders zit de coffee-to-go in je neusgaten of je haar) en 160 naar Cortez en vandaar naar Durango.

Er wordt hier en daar flink aan de weg gewerkt; als er wegwerkzaamheden zijn dan verschijnt het volgende bord: “ workzone, double fines” - misschien een idee voor onze Nederlandse wegwerkers? Hier houdt men zich dan keurig aan de gewenste snelheid…

Langzamerhand verandert het landschap; eerst nog de prachtige rode rotsen, dan verkleurt het naar beige en zandkleur. Uitgestrekte vlaktes, geen mens te zien, toch moet het bewoond zijn, want er staan hier en daar hekken langs de wegen.

We gaan de grens over en rijden Colorado in. Eerst nog dezelfde verlatenheid, maar als we Cortez gepasseerd zijn zien we steeds meer groen. We naderen de uitlopers van de San Juan Mountains.

Het begint een beetje op Zwitserland te lijken: groene weiden, beboste bergen, hier en daar een snelstromend riviertje. We gaan de bergen in, steeds hoger. We zien zelfs een ski-lift! En in de verte besneeuwde toppen.

We arriveren om ongeveer 13.00 uur op de Koa camping. Beetje jammer dat deze aan de hwy 160 ligt, maar we zijn alleen maar op de camping om te eten en te slapen; dus zullen we verder geen last hebben van het verkeerslawaai.’s Middags hebben we een Walmart bezocht (een hele grote, duurt dus even voor je je spullen bij elkaar gezocht hebt), bespreken de trein voor zaterdag en lopen nog even door Durango: stadje gesticht in 1880. Het heeft een soort van historisch centrum, met leuke winkeltjes en natuurlijk het oude station met de stoomtrein naar Silverton.

’s Avonds waren we uitgeteld (gaan de jaren spreken?) dus redelijk vroeg naar bed.

Dag 15, vrijdag 29 mei. Tocht naar Nationaal Park Mesa Verde.

We vertrokken bijtijds ( het wordt een gewoonte….) en rijden de 42 miles naar het park.

We slaan af en als we bij de ingang komen krijgen we van de park ranger een map en de boodschap dat het nog 15 miles is naar het visitor centrum en dat we daar eventueel de guided tours kunnen bespreken.

Dit is een totaal ander park dan wat we tot nu toe gezien hebben: we gaan steil omhoog een berg op via allerlei slingerende wegen. Links en dan weer rechts mooie vergezichten over het land beneden je en af en toe rijd je best dicht langs een afgrond. Overal groen, veel struiken, bomen, weiden. Voor mij letterlijk adembenemend….

Er hebben hier in een ver verleden verschillende indianenvolken geleefd: eerst bovenop de berg, op de vlaktes (mesa), later hebben ze zich teruggetrokken in rotswoningen (“dwellings”). Mesa Verde is Unesco erfgoed vanwege de restanten van deze “ cliffdwellings”). We boeken een tour naar “cliff Palace” , de grootste “cliff dwelling”, die je bovendien vanaf verschillende kanten van de canyon kunt zien liggen.

In een overhangende kloof hebben de “ancestral puebloans” woningen gebouwd, niet te begrijpen hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen.

Bovenaan verzamelen en dan naar beneden, naar de overblijfselen van de rotswoningen

We dalen vanaf de bovenkant van de canyon via uitgehouwen treden in de rots en een ladder naar de inham waar de restanten zichtbaar zijn. De eerlijkheid gebied mij om te melden dat ik tenminste drie keer gevraagd heb waarom ik dit in vredesnaam wilde? Maar uiteindelijk valt het redelijk mee en is het echt de moeite waard. Je moet er natuurlijk ook weer uit: dat gaat via een hele smalle gang en traptreden omhoog en ook nog via drie ladders. Met de aanbeveling vooral niet naar links te kijken….

Daarna hebben we met de camper een rit gemaakt langs allerlei uitzichtpunten (onder andere het hoogste punt op 8572 feet (klinkt altijd wat interessanter dan 2613 meter boven zeeniveau…), en overblijfselen van deze oude indianen cultuur.

Het was indrukwekkend en buitengewoon de moeite waard!

Fotoalbum (20) Nieuwer: De trein naar Silverton, de Black Canyon en Moab

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.