Page Lake Powell

Hallo allemaal

In de ochtend op tijd op pad gegaan, want we wilden de oostzijde van de South-Rim nog wat verder bekijken. De Grand Canyon blijft een fascinerend natuurwonder. Weer een aantal punten bekeken. Er stond een stevige wind en hoe oostelijker je kwam des te harder werd de wind. Ook zagen we de wolkenbasis zakken en witte sluiers naar beneden komen. Op zich een prachtig gezicht, maar wel kouder.

Een van de laatste punten was de bekende Watch-Tower. Een drie verdiepingen hoge toren met rondom schietgaten, waarin nu gelukkig glas zat. Binnen in de toren brandde zowaar een echte openhaard. Heerlijk, terwijl de sneeuw en de wind om de toren gierde. Het was buiten echt koud. En dan te bedenken, dat er nog diverse Amerikanen in korte broek liepen!!!

Langzaam namen wij afscheid van de Grand Canyon. Op weg naar de oostelijke uitgang zagen we tot onze verrassing twee echte Coyotes naast de auto. Konden rustig het dier bekijken en zowaar een foto van kunnen maken. Wat een prachtige schutkleur hebben die beesten.

Nadat we het park hadden verlaten, werd de omgeving langzaam kaler en begon de rotswoestijn weer. Ook nam de wind nog steeds toe. Net voor de aansluiting op de Hwy 89, zagen we enorme witte slierten. We dachten eerst, dat het sneeuwde in de verte, maar dat bleek anders te worden. Toen we de 89 opdraaiden naar Page werden de wolken bruiner. Er begon wat zand over de weg te waaien en voordat we er erg in hadden, doken we een echte zandstorm in. Je zag de weg haast niet meer en de snelheid moest terug. Dit duurde tot vlak voor Page.

Even de auto aan de kant gezet. Het stormde nog steeds en je had moeite op de been te blijven. Och wat zag de voorkant van de auto eruit. Het nummerbord was haast niet meer te lezen. De kleur van de auto was van rood in bruin veranderd.

Na aankomst in het hotel nog even het dorp in geweest, maar er is daar na 17.00 uur niets meer te beleven. Lekker op tijd naar bed.

De volgende dag zijn we naar de Antelope Canyon geweest. Deze ligt in het gebied van de Navajo-indianen. Zij beheren het gebied. Dus de rondleiding werd door een echte indiaanse gedaan. Eerst in een open jeep naar de canyon gereden (koud hoor). De canyon op zich is diep en erg smal. De kleuren die je ziet veranderen door het weinige licht, wat van boven komt. Soms is de canyon zo smal, dat twee Amerikanen elkaar niet kunnen passeren.

Hierna naar een punt gegaan, waar de Colorado-rivier door het relatieve vlakke land gaat. De kleur van het water is blauw-groen. Met daarachter rode, groene en bruine stenen. De rivier stroomt wel een 300 meter onder je. Prachtig gezicht. Op de terugweg naar de auto zagen we nog een Dessert-rabit ( gewoon een konijn in de woestijn).

Vandaar naar een zijtak van Lake Powell. Er stonden nu een 5-tal Campers. In de zomermaanden staan hier enkele duizenden en is er geen doorkomen aan. Wij konden daar nu heerlijk over het strand lopen en de Lone-Rock rustig bewonderen. Dit is een vierkante rots, die niet door het water is weggeslagen. Om de dag af te sluiten zijn we nog naar de Glen Canyon stuwdam geweest. In het visitorcentrum zagen we hoe de dam gebouwd is. Het is na de Hooverdam (bij Las Vegas) de grootste dam van Amerika. De opgewekte stroom voorziet diverse staten van elektra.

Daarna naar onze kamer gegaan en nog even lekker op het balkon van de zon genoten. Echt warm was het nog niet, maar misschien morgen beter als we naar Momument Valley gaan. Dat voor de volgende keer.

Weer de hartelijke groetjes van,

Elly en Coen