30-31 oktober 1 november
Door Heleen en Sijko - 02-11-2008 02:06Donderdag 30
oktober
Van het State Park in New Jersey
naar Jersey City en New York, dat staat voor vandaag op het
programma. En dan blijkt die staat New Jersey zo lelijk nog niet
als je vanaf de Turnpike I95 zou verwachten. Als je maar de
kleinere wegen opzoekt. Dan blijkt dat je tot zo’n 15 kilometer
voor New York nog in uitgestorven en prachtig bosgebied kunt
verkeren.
Maar goed, dan komt het toch
echt zover, dat de suburbs beginnen. We hebben ruim de tijd voor
het donker wordt en in ieder geval op het RV-park willen hebben
bereikt. We besluiten eerst maar eens poolshoogte te nemen op
Staten Island bij de startplaats van de marathon. Omdat we nog niet
weten hoe we daar moeten komen, zoeken we al rijdend uit welke
route het meest geschikt zou zijn als ik (Sijko) zondag per fiets
zou gaan, dan wel per openbaar vervoer. Uiteindelijk wordt dat niet
helemaal duidelijk, met name omdat er een brug is, waar ik over zou
moeten, maar waarbij het onduidelijk is of het per fiets te doen
is. Bovendien lijkt het er niet op dat er een busverbinding tussen
Jersey City en Staten Island bestaat. Beide liggen in verschillende
staten en dat blijkt een behoorlijke barrière te zijn. Met een
beetje pijn in mijn buik – want hoe kom ik in vredesnaam bij het
startpunt van marathon – arriveren we op het RV-park, een weerzien
na drie jaar. Toch ’s avonds niet de verleiding kunnen weerstaan om
Manhattan in te gaan. Tien minuten lopen, halfuurtje met de
PATH, een paar trappen omhoog en ja hoor, we staan op
Herald Square. Vijf minuten lopen en Times Square is bereikt. Daar
heb ik afgesproken met de dame van Marathon International, die mij
de registratiekaart voor de marathon overhandigt. Daarna op zoek
naar een restaurant, wat eten, wat winkelen, wat kuieren, this is
New York, man.
Vrijdag 31 oktober
Vandaag de administratieve
voorbereiding op de marathon. Eerst naar het Javis Center om het
startnummer en alle toeters en bellen op te halen. Helaas pakken we
de verkeerde PATH
en komen niet aan op de
33e straat, maar onder het voormalige WTC- gebouw.
Vervolgens besluiten we maar om de bovengrondse bus te nemen, een
aanrader, want dan zie je nog eens wat van al die verschillende
wijken. We moeten lijn10 hebben, maar die blijkt voorwaar niet
gemakkelijk te vinden. Op het WTC-terrein wordt volop gebouwd, en
daarvoor is er van alles aan wegen omgelegd. Het duurt zeker een
half uur voor we doorhebben hoe bij een opstapplek te komen.
Ondertussen is Heleen’s lip gaan bloeden (koortsblaar, helaas geen
Zovirax te krijgen of tegen bedragen van 150 dollar of meer (€2.50
in Nederland). We vluchten een drogisterij binnen, maar veel meer
dan wat doekjes levert dat niet op.
Uiteindelijk dan toch in de bus,
die er vervolgens een drie kwartier over doet om ter hoogte van het
Javis Center (42e straat) te komen. Inmiddels een
behoorlijk lege maag, dus maar even eten, en dan nog een
kwartiertje lopen. Je begrijpt het is zeker twee uur later dan
verwacht als we er zijn. Zo kan het dus ook in New
York.
Daar loopt alles gesmeerd. Het
startbewijs en het nummer wordt uitgereikt, shirts, etc,etc. En
voorwaar, er blijkt een desk te zijn voor het regelen van vervoer
naar het startpunt. Heb ik me voor niets zorgen gemaakt. Ik hoef
pas om 8.00 uur bij de Ferry van Manhattan naar Staten Island te
zijn. En dat terwijl het alternatief was, dat ik om 5.30 uur ergens
in New York op een charterbus van Marathons International zou
moeten opstappen. En ik hoef pas om 10.20 uur te
starten!
Blij en gelukkig verlaten we het
gebouw, om deel twee van de dag: een bezoek aan het Guggenheim te
beginnen. We pakken opnieuw de bus, en voorwaar, alles loopt
gesmeerd en we kunnen voor de deur uitstappen.
Het Guggenheim museum zit in een
bijzonder, spiraalvormig gebouw. Het heeft een eigen
schilderijverzameling van schilders vanaf eind negentiende eeuw.
Maar het is natuurlijk veel bekender door de tentoonstellingen van
hedendaagse kunstvormen. En ik moet zeggen, dat de huidige
invulling een beetje tegenviel. Er was een tentoonstelling van
Catherine Opie, een hedendaagse fotografe. Bijzonder, mooi, maar
niet echt top of the bill. Daarnaast “Theanyspacewhatever”, een
geïntegreerde tentoonstelling van 10 kunstenaars die vanuit diverse
artistieke strategieën (zoals dat heet) streven naar het oproepen
van een soort ‘activated spectatorship’, jawel. Ik houd het er maar
op, dat de tentoonstelling de artistieke schoonheid van het gebouw
niet heeft kunnen verbergen.
Hierna natuurlijk de verleiding
niet kunnen weerstaan om door het naastgelegen central park te
kuieren. Prachtig weer, joggende mensen in allerlei outfit, het
meer, de schitterende borders van het park in de vorm van
wolkenkrabbers, heerlijk om te zijn. Daarna weer de bus, de
PATH, terug in de camper, eten en slapen, de tweede
dag.
Zaterdag 1 november
Op de derde dag staat eerst de
Friendshiprun op het programma, een loopje van 6,5 km van het
gebouw van de VN naar het eindpunt van de marathon in central park.
Het moet de gedachte: Alle Menschen werden Brüder onderstrepen en
met zo’n honderd nationaliteiten kom je een heel eind. 20.000
mensen mogen dwars door Manhattan op de rijbaan lopen en ik ben
daar één van. Uniek, ook als je nagaat hoeveel verkeer daar
dagelijks overheen gaat en nu dus verdreven wordt.
Leuk ook om even te zien waar je
precies aankomt.
Daarna splitsen de wegen van
Heleen en mij zich. Heleen gaat naar het Joods Museum, en ik ga
luieren op een bankje in Central Park. Je mag tenslotte één dag
voor de grote inspanning niet teveel van het lijf
vragen…
Daarna gaan we op weg terug naar
de camper. Onderweg komen we een kapper tegen en herinner ik me dat
Heleen al een paar keer ernstige bedenkingen tegen mijn kapsel
heeft geuit. Toch maar even knippen en scheren, dus. Je moet er een
beetje schier uitzien tijdens de marathon, nietwaar?