24,25,26 oktober

Vrijdag  24 oktober                                                                                   

Een lange rit van Charleston in het zuiden van SouthCarolina, naar het zuiden van North Carolina. Sunset Beach is ons doel.

Het regent en het is warm.

We komen langs Boone Plantation. Een plantage waar opnamen voor North en South zijn gemaakt (een film die we zeker opnieuw gaan bekijken). De plantage is nog in productie. Er worden nu groenten en kerstbomen gekweekt.

We beginnen in de slave street. Hier staan negen slavenwoningen. Ze zijn van baksteen, dat werd op het landgoed in de winter gemaakt. Het doet nog het meest denken aan een blokhut die je op sommige campings kunt huren, ongeveer 6 bij 3 meter. Eén ruimte, met een schoorsteen, waar werd gekookt en die als kachel diende. In zo’n huis woonde één of twee families. In het laatste geval werd de ruimte in tweeën gedeeld. Men deelde de schoorsteen. De ouders sliepen beneden en de kinderen op zolder. Hoeveel slaven er precies op een plantage waren is niet bekend. Slaven werden aanvankelijk niet als personen geregistreerd. Ze waren net als vee eigendom van de planter. En als deze geen private registratie bijhield, dan was onbekend hoeveel slaven iemand had. Een dame vertelt ons dat slaven het in de rijstcultuur ongeveer 10 jaar volhielden. Slaven uit West Afrika waren bekend met de rijstcultuur. Vanwege de korte tijd dat slaven beschikbaar waren, was vervangende arbeidskracht voortdurend een punt van zorg. De slaven uit West Afrika waren vaak (krijgs)gevangenen van andere West Afrikaanse stammen. Deze verkochten hun gevangenen aan slavenhandelaren. De slaven kwamen uit allerlei delen van West Afrika (o.a. Sierra Leone, Liberia) en spraken verschillende talen. In Amerika ontwikkelen ze een gemeenschappelijke taal, die deels uit Engelse en deels uit Afrikaanse woorden bestaat: het Gullah. Tijdens ons bezoek was er een zeer donkere dame die ons een verhaal in het Gullah en het Engels vertelde. Het Gullah is heel erg moeilijk te verstaan.  We bezoeken ook het landhuis en worden ontvangen door een dame in kleding uit 1830. Zij laat ons bepaalde delen van het landhuis zien, dat overigens omstreeks 1935 is gebouwd. Nieuw voor ons is dat het leven op een plantage zeer eenzaam was. De plantages lagen enigszins buiten de stad en het vervoer van en naar de stad kostte al gauw 6-8 uren.

We  rijden langs een saaie weg naar Georgetown. Daar hebben we een korte stop. We zitten vlak bij de kust, maar kunnen niet langs de kust rijden. Er is een strook land tussen de weg en de kust. De kust is overal erg moerassig. We zien weer veel zilverreigers en ibissen. Het noordelijk deel van de kust van South Carolina is extreem kermisachtig. Fel gekleurde verlichting en grote figuren kondigen winkels, met vooral badkleding etc. aan. We gaan even van de highway af en rijden dan over een straat met aan weerszijden grote hotelflats. De zee ligt vlakbij. Bijna geen strand. Waar al die toeristen blijven in de zomer…Sijko gaat even hardlopen. Ik bak intussen wat pannenkoeken in de camper. Op zo’n regenachtige dag als vandaag is de camper een uitkomst.

’s Avonds zitten we fanatiek sodoku’s te maken.

Zaterdag 25 oktober

We zijn nog maar net onderweg of daar zie ik in het plaatsje Shalotte een Curves-vestiging. Ze zijn open en ik heb een reispas bij me. Ik ga even een half uur sporten. Het is nu droog en heel erg warm. Het blijft niet lang droog. Van tijd tot tijd zijn er regelrechte wolkbreuken. We doen onderweg boodschappen en eten op de parkeerplaats een bordje havermoutpap. Kan het huiselijker…

We zijn op weg naar Cedar Island. Aanvankelijk zitten we weer op een saaie highway, maar dat is op een gegeven moment voorbij. We zien de zee, we zien moerasgebied. We zien donkere wolken en zonneschijn.

In het plaatsje Beaufort  bekijken we een zg Historic Site. Allerlei houten woningen uit de 19^e eeuw. Sijko probeert de plaatselijke shrimp en grit. Blijkt heel anders te smaken dan in Charleston. Ik probeer de clamchowder en garnalen die op cajunwijze zijn klaargemaakt. Heerlijk. We gaan nog veel vis eten de komende dagen…

Rijdend door het einde van de wereld komen we op Cedar Island aan. Zover het oog reikt is er alleen moeras en water om ons heen. Een bijzondere ervaring. Hier kunnen we morgen met behulp van de ferry verder noordwaarts reizen. We verwachten een heel bijzondere tocht, 60 mijl over smalle eilanden met aan de ene kant de Atlantische oceaan en aan de andere kant de Pamlico Sound en de Albemarke sound.

Zondag 26 oktober

Een prachtige zonnige dag!

We kunnen ’s morgens al buiten in de zon ontbijten. Ook op de veerboot zitten we uit de wind in de zon. De soduko’s blijven onze aandacht  eisen… Wekoken tussen de middag in de camper en eten op het strand onze bruine bonen en koesteren ons in de zon.

We rijden over een heel smal eiland. Misschien honderd meter breed. Rechts de oceaan, direct achter voor ons idee heel lage duinen. Op sommige plekken wordt gewaarschuwd voor water op het wegdek. Je kunt zien dat het water af en toe over de duinen heen komt. Links het water van de sound. Een sound is een soort binnenzee. De vergelijking met de waddenzee gaat niet op, omdat de sound niet zo droog komt te liggen als de waddenzee. De meeste huizen staan op palen. Wij denken dat dat een voorzorgsmaatregel is voor hoog water. We hebben ongeveer 30 mijl gereden vandaag. Morgen gaan we verder over de z.g. Outerbanks en hopen we de Eastern Shore van de Chesapeake Bay te bereiken.