17 tot en met 23 oktober
Door Heleen en Sijko - 24-10-2008 03:26Vrijdag
de 17e zijn we verder gaan
rijden over de blue ridge parkway. Een dag met veel regen. Geen
mooie uitzichten dus. De bergen zitten in de wolken en wij rijden
zelf ook regelmatig in dichte mist.
Als we bij camping Linville Falls aankomen, een echte statepark camping, dan is het droog! We pakken onze fietsjes en rijden naar de Falls. Deze blijken zeer indrukwekkend.
Als we bij camping Linville Falls aankomen, een echte statepark camping, dan is het droog! We pakken onze fietsjes en rijden naar de Falls. Deze blijken zeer indrukwekkend.
Het is vrijdag. En de
Amerikanen bevolken nu zelf de campings. De kampvuren branden en
roken van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. De picnicktafels
zijn veelal gedekt met rood-wit geblokte plastic kleden en
daar stallen ze hun etenswaren op uit. Grote koelboxen completeren
het geheel. Het ziet er altijd heel gezellig uit. Hoewel het ’s
nachts al behoorlijk koud is, zijn er nog aardig wat
tentkampeerders.
Zaterdags
(18-10) rijden we om 8.30
naar ‘Grandfather mountain’. Een berg vlakbij de blue ridge
parkway, die grotendeels privé-bezit is van iemand en volgens onze
reisgids “knows that guy how to run a mountain”. Voor $14,- p.p.
mogen we erin. De eerste bezienswaardigheid is ‘the swinging
bridge’. Een hoge hangbrug. We zien niet veel van het ongetwijfeld
spectaculaire uitzicht, omdat het zo hoog toch nog erg foggy is. De
zon doet hard zijn best, en komt af en toe door de flarden van
wolken.
De folder van Grandfather
mountain spreekt over een ‘meeting place of clouds and
peaks’. De clouds hebben we
gezien, we besluiten een wandeling naar een peak te maken. Mac Rea
Peak. Deze wandeling blijkt een avontuurlijke. Via houten ladders
en met behulp van stalen kabels lopen en klauteren we over een zeer
rotsachtig (en aan de noordzijde glad en slippery) terrein naar de
peak en weer terug. Daar aangekomen kunnen we boven op de top ons
koesteren in de zon. Af en toe zien we wat diepte, maar we hebben
niet het uitzicht dat je bij helder weer hebt.
De wandeling was zwaarder (en
langer) dan verwacht. Ik sta te trillen op mijn benen en blijk de
dagen erna stevige spierpijn in mijn bovenbenen te hebben. We gaan
naar het museum, in de hoop dat we daar wat kunnen eten. Gesterkt
door het voedsel bezoeken we daarna een kleine dierentuin, met de
dieren die in dit gebied thuishoren. Zwarte beren, herten, otters,
bald eagle, golden eagle en panters. Mooi gehuisvest. Het is
intussen heel erg druk geworden. Als wij om 14.00 weg rijden, staat
er vanuit twee kanten een stevige file van potentiële
bezoekers.
We rijden nu richting Smoky
Mountain National Park. Onderweg doen we boodschappen. De
Amerikaanse supermarkten zijn idioot ruim gesorteerd. Wij vragen
ons af of die enorme voorraad ook leidt tot het weggooien van
voedsel. Het boodschappen doen is door de grote keuze een
vermoeiende aangelegenheid. Hoewel er tientallen soorten cruesli
zijn, is ongesuikerde muesli niet aanwezig. Bruin brood zoals wij
dat in Nederland kennen is een luxe product, erg duur en heeft een
vreemd smaakje. Wij eten in plaats van brood ook havermoutpap en
yoghurt met cruesli en noten. Als we het brood roosteren smaakt het
een stuk beter.
De aardappels die we gekocht
hebben, nemen bij het koken veel water op en smaken niet best. Dit
hebben we opgelost door de aardappelen in de schil in de oven met
olie te roosteren. Ze verkopen hier zakjes mix voor ‘roasted
potatoes’. Smaakt goed. De supermarkt waar we gisteren waren bleek
geen alcohol te verkopen. De zaak staat in een alcoholvrije county.
De kassamedewerkster vertelde ons dat we in een county verderop wel
wijn en bier konden kopen.
Om 19.00 bereiken we onze
camping. Helemaal vol. Vlakbij de Smoky Mountains en vlakbij
Dollywood. Een soort Efteling, maar dan met Dolly Parton in de
hoofdrol. Het is in deze omgeving erg druk met
toeristen.
We hebben op deze camping
internetverbinding. Dat zal de komende dagen als we in het Park
zitten anders zijn.
We nemen zondagmiddag
een kijkje in het park. Eerst naar het visitorcentre. Het is er erg
druk. De campings in de buurt van het visitorscentre blijken
vandaag al vol te zitten. Dat hadden we niet verwacht. Op vrijdag
en zaterdag moet je altijd reserveren, maar op zondag gaan de
meeste mensen naar huis. Nu niet dus. We kunnen uitwijken naar een
camping iets verder op. Het betekent wel dat we onze plannen wat
moeten bijstellen. Omdat we in het park geen boodschappen kunnen
doen en ook niet kunnen tanken, doen we dat onderweg naar de
camping. We staan opnieuw op zo’n prachtige statepark camping. Er
wordt uitdrukkelijke gewaarschuwd voor beren. Er staan hoge boetes
op het zonder toezicht laten van voedsel. Tijdens een wandeling
zagen we dat een ‘backcountry campground’ gesloten was, vanwege
agressieve activiteiten van een beer. Een beer in het wild zien
lijkt me spectaculair, maar ook doodeng.
Maandag 20
oktober zien we drie
beren! We waren einde middag aan het fietsen en hadden op
campground Elkmont al gehoord dat er beren in de buurt waren. In
deze tijd van het jaar, vlak voor ze met winterslaap gaan, zijn ze
erg actief. Ze eten zich vol en rond. Langs de kant van de weg
stond een auto met een paar mensen. Zij vertelden ons dat ze beren
hadden gezien bij de rivier en dat ze stroomopwaarts bewogen.
Richting campground. Vanaf dat moment keken we vanaf de weg
naar de rivier. En ja hoor, daar kwam een beer onze richting
aangerend. We durfden niet de tijd te nemen om het beest via de
kijker te bekijken. We hadden maar één drang: wegwezen. We fietsten
zo hard we konden. Achteraf niet heel slim. Als je een beer
tegenkomt moet je juist stil staan, je zelf groot maken en lawaai
schoppen. Als je gaat bewegen ziet de beer je als prooi.
Voorafgaand aan dit avontuur hadden we ’s ochtends de omgeving bij
Cade Cove in Great Smoky Mountains NP verkend. Sijko rende daar een
loupe van 11 mijl en ik fietste het stuk. Onderweg kwam ik mensen
uit Florida tegen. We liepen gezellig samen een heuvel op. We
hebben een boekje gekocht over de Great Smoky Mountains. De
beruchte ‘trail of tears’ betrof de Cherokee-indianen die in deze
omgeving een natie hadden. Vanuit dit gebied zijn ze onder
erbarmelijke en mensonterende omstandigheden als misdadigers in
1838 gedwongen getransporteerd naar Oklahoma. Een aantal staten
westwaarts. Deportatie, dat doet aan WO II denken…
Dinsdag 21
oktober rijden we
zuidwaarts door het Park. We bezoeken Clingmans dome, dat flink in
de wolken ligt… We zijn al vroeg op campground Smokemont. We staan
aan de rivier en brengen de middag lekker bij de rivier door. Wel
aldoor alert op beren…
Woensdag 22
oktober maken we een
flinke rit. We vertrekken vroeg, om 7.00 uur. We willen in één dag
vanuit het zuiden van Norh Carolina naar Charleston, zuidelijk in
South Carolina. Dat is al gauw 250 mijl. We rijden over de
Interstate. Onderweg doen we boodschappen in Hendersonville. Je
gaat dan van de Interstate af en belandt op een mall. Daar brunchen
we bij Danny’s. Een soort drie in de pan, met scrambled eggs en
worstjes en bacon. We maken goede voortgang en kunnen op weg naar
de camping een plantage aandoen. We bezoeken Magnolia Plantation.
Een plantage is te vergelijken met een landgoed. Magnolia is nu
beroemd vanwege zijn gardens en een moeras-tuin. Voor de civil war
(1861-1863) was het een rijstplantage van ref. Drayton. De Drayton
familie was erg rijk en had veel slaven. Na de burgeroorlog zag de
familie geen kans om zonder slaven de rijstcultuur voort te zetten.
Door het ontwerpen van tuinen en het vragen van toegang kon men het
landgoed in bezit houden.
We fietsen over het landgoed
en kunnen een mooie fietstocht over een dijk maken. We zien
alligators, schildpadden en witte reigers. Sijko dacht aanvankelijk
dat de alligators niet echt waren. Er lagen er een paar te zonnen
op een soort steigers. In principe konden die beesten zo het pad
opkomen. Er was geen hek of iets dergelijks. Later zagen we er nog
meer. Op steigers en in het water.
Donderdag 23
oktober bezoeken we
Charleston. Erg leuke dag. Mooi weer, plezierige stad. We rijden
naar het visitorcentre en kunnen zowaar de RV kwijt in een speciale
parkeerplaats voor niet al te veel geld ($10,-). Charleston is een
bijzondere stad. Qua ligging doet het aan Manhattan denken. De stad
ligt aan een baai, die uitmondt in de Atlantische Oceaan en wordt
omklemd door twee rivieren: de Ashley en de Cooper River. Hierdoor
ontstaat een soort schiereiland, met aan het uiteinde
verdedigingswerken (de Battery). We hebben een paar musea op het
lijstje staan en omdat de stad zo in het water ligt lijkt het ons
mooi een boottocht te maken, om de stad vanaf het water te zien.
Charleston is voor Amerikaanse begrippen een oude stad. Sinds 1670
hebben Engelse immigranten zich daar g