Prince George, Smithers en Prince Rupert

Woensdag 23 juli 2008

Vanuit 100 Miles House ging onze reis verder naar Prince George. Het was een lange rit van 325 km. De route was mooi, het gebied werd meer open. Hier en daar wat huizen en kleine dorpjes. Ook wordt daar in de vruchtbare streken veel hooi gemaakt. Koeien zie je er bijna niet, als je ze ziet dan is het vleesvee. Het hooi wordt verkocht naar de gebieden waar het melkvee vooral wordt gehouden, zoals in Ontario.

In de buurt van Williams Lake hebben we even met Jelly en Alies gebeld. Fijn te horen dat het met hen in Nederland ook goed gaat. Ook was het goed om te horen dat het weer er weer beter werd.

Onderweg zagen we veel natuurschoon, bergen, meren en het was prachtig weer. Een lekkere temperatuur en veel zonneschijn. Zoals nu bijna elke ochtend, hadden we de koffie aan boord en broodjes uit de supermarkt gehaald. Alles was weer klaar voor een picknick in de natuur. Na een paar uurtjes rijden, vonden we een mooie plek aan een meertje. Dit keer hebben we geen bootje of kano gehuurd, maar lekker zitten lezen. Ate vond het tijd voor een frisse duik in het water en ging als een walvis spetterend en dampend door het water.

Heel bijzonder was de plek, want op het strand stond een klein kerkje/kapelletje. Dit hadden we nog nooit gezien. Ook vonden we het weer bijzonder dat het er zo lekker rustig was.

Verder hebben we deze dag geen bijzondere dingen gedaan, we gingen naar een stad en hadden de verwachting daar een gezellig centrum of een terrasje te vinden. Helaas, pindakaas, geen gezellige stad. Prince Rupert, wel mooi gelegen aan de Fraser River, heeft geen gezelligheid en terrasjes. Na een wandeling naar de rivier, besloten we om eerst maar een biertje te drinken in het Ramada hotel. Lekker! Een Nederlands gezin wilde daar ook iets drinken maar ze werden onmiddellijk weggestuurd. Alcohol is hier streng verboden totdat men 19 jaar is. Zelfs er naar kijken mag dus niet! It’s the law.

Het avondeten smaakte goed in een restaurantje dichtbij het hotel. Ap en Antsje ‘stoorden’ ons nog even. Zij waren net in Bryce geweest en waren op weg naar Las Vegas. Het is in de USA erg warm, maar het ging heel goed met hen.

Donderdag 24 juli, van Prince George naar Smithers.

Weer een lange reis, 375 km. Het gebied was relatief open en hier en droog. We hebben er een rustige dag van gemaakt. Erg genoten van het prachtige weer. Bij een een meer hebben we van de lunch genoten en nog meer van de zon.

Vrijdag 25 juli van Smithers naar Prince Rupert(350 km)

Het was een dag waarop weer veel te beleven viel. Het begon bij de Moricetown Canyon. Dit is een practig gelegen waterversnelling, waar de indianen volop vis vangen. Dit is een spectaculair gezicht. Ze vangen ondermeer zalm, niet voor consumptie maar om te merken met een chip. Dit gebeurt om ze te kunnen volgen op de tocht naar hun geboortestek.

Hierna hebben we het stadje " The Hazeltons" bezocht. Hier hebben we een Indianen museum bezocht. Dit dorpje is prachtig gelegen aan de Bukley river. De indianen wisten heel goed wat de juiste gebieden waren waar ze zich moesten vestigen om aan voldoende voedsel te komen. Hier waren ook prachtige totempalen te bezichtigen.

Verder was de Hagwilet Suspension Bridge ook de moeite waard. Deze hangbrug hangt boven een canyon van 76 meter diepte. De allereerste hangrug werd al door de indianen gemaakt. Zij gebruikten materialen uit de natuur, zoals takken en schors van cederbomen. Op een oude foto kon je zien hoe hachelijk de oversteek geweest moest zijn. Er mocht ook in die tijd maar 1 persoon tegelijk de brug oversteken.

Van dit dorpje had je ook een prachtig uitzicht op de rondom liggende witte bergtoppen, waaronder de Seven Sisters.

Onze volgende stop was Kitwanga. Hier was een oud kerkje te bezichtigen uit 1893. Daarnaast waren er opmerkelijke totempalen van 120 jaar en ouder. Het is jammer dat ze niet beter onderhouden worden. Een aantal waren al omgevallen en zijn aan het wegrotten.

Hierna hebben we van de lunch genoten die we bij de Safeway hadden gekocht. Dit is Dirkje haar favoriete supermarkt in Canada want die is van van vergelijkbare kwaliteit als van haar Appie in Elst en soms nog beter.

Het landschap verandere langzaam. Van een min of meer Alpenlandshap gingen we naar het echt ruige berglandschap, waar nauwelijks mensen wonen. Wel open door de vele rivieren en kreken die het landschap richting Prince Rupert kenmerkt. In de rivieren wordt heel veel gevist, vooral op zalm en forel.

Prince Rupert is een havenstad die mooi gelegen is aan de Grote Oceaan. Het was jammer dat weer veranderde. Voor het eerst op deze reis geen zon maar regen. Maar we mogen wat het weer betreft beslist niet klagen tot nu toe was het prachtig.