Durango, Colorado

Durango, ontstaan in 1879 door de Denver - Rio Grande ,Railroad Company, telt tegenwoordig een krappe 20.000 inwoners en ligt aan de voet van de Rocky Mountains. Het belangrijkste  item maakt Durango interessant voor een verblijf, afgezien van de fantastische ligging: de Durango - Silverton Railway.

In 2006  vierde deze spoorlijn haar 125 jarige bestaan. We zitten hier in het midden van Memorial Weekend, de start van de Amerikaanse zomer vakanties en de herdenking van alle gesneuvelde Amerikaanse soldaten in welke oorlog danook. Op zondag trekken we het centrum van Durango in en komen midden in een wielerronde terecht. Het is de 37ste editie van de ronde (Iron Horse Bike Classic) en we vermaken prima terwijl in cafe's muziek wordt gemaakt en buiten op straat fruit wordt uitgedeeld. Bij het fraaie station kopen we onze retour tickets voor de volgende dag.

Op maandag 26 mei, Memorial Day, vertrekken we 's morgens om 09.00 uur voor een 3,5 uur durende toocht over 46 mile naar Silverton (http://www.silvertoncolorado.com), een voormalig mijnstadje met nu nog 500 inwoners.

Het spoor bereikte Durango op 5 augustus 1881 en de constructie naar het mijnstadje Silverton begon in het najaar van het zelfde jaar. In juli 1882, slechts 9 maanden na aanvang, was het traject Durango - Silverton een feit en begon de trein zowel vracht als passagiers te vervoeren.

Wij zijn, ruin 126 jaar na data, getuige van de bijzonder mooie route van dit spoor. De trein neemt ons mee via een smal, kronkelig spoor, lang stijle bergwanden en rotspartijen, voorbij aan kleine watervalletjes en de fraai stromende Animas River. In de bossen staan regelmatig wat vervallen houten huisjes en onderweg komen we ook regelmatig wat weggezakt spoor tegen. Ook de resten van een oude trein langs het spoor maken deze rit extra leuk. Aangekomen in Silverton heeft Maddy een klimrek gevonden en wordt er de nodige tijd besteed aan hangen, glijden, klimmen, kruipen en zwieren. Na een goede speelbeurt hebben we allen we trek gekregen en gaan op zoek naar een cafe of restaurant. In de hoofdstraat (niet geasvalteerd) vinden we een kleine kroeg net een kleine lunch kaart. Het duurt ruim 45 minuten voordat de eerste van ons, Shirley, haar bestelling krijgt. Met de welgemeende excuses van de kok want het was zo druk. Vervolgens duurt het nog even voordat Rob zijn Nachos krijgt. Deze gaat op tilt als hij het resultaat van de drie kwartier zien. Uit de zak gehaalde nachoschips, overgoten met een te lauwe kaasdipsaus aangevult met uit de koelkast gehaade, gesneden pepers. Richard, Heleen en Maddy hebben dan nog niets. Rob stuurt zijn Nachos terug en dan komt het broodje van Heleen. we besparen jullie de beschrijving en de boel ontploft en we lopen met z'n allen boos weg, nonchalant 20 dollar over de bar gooiend.

Een 15 minuten later vertrekt de trein weer en gelukkig hebben Heleen en Shirley broodjes met kaas meegenomen. je weet maar nooit.

De terugtocht verloopt prima en we hebben uitgebreide gesprekken met de medepassagiers terwijl Maddy zich kostelijk vermaakt met een leeftijdsgenootje. Tijdens de heen en terugtocht heeft de trein ruim 10.000 gallon water gebruikt en ruim 12.000 gallon cokes.

Tot binnenkort.