1864: Conferenties van Québec en Charlottetown

Wanneer de Amerikanen zich tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog losmaken van de Britse overheersing, maakt dat ook bij de noorderburen een verlangen los naar meer zelfstandigheid, een eigen identiteit en politieke inspraak. Langzaam maar zeker verenigen de afzonderlijke provincies zich met elkaar tot een bondgenootschap met een gedeeld bestuur. De eerste stappen naar een onafhankelijk land worden gezet tijdens de conferenties van Charlottetown en Québec.

Achtergrond

In de vijftiende en zestiende eeuw wordt Canada verkend door Franse en Engelse ontdekkingsreizigers. Stukje bij beetje wordt het grondgebied geclaimd door de Europeanen. Het Verenigd Koninkrijk claimt met name de oostkust, het huidige Nova Scotia, Newfoundland en Ontario. De Fransen trekken iets verder het binnenland in en stichten in het begin van de zeventiende eeuw Port Royal en de huidige stad Québec. Ze dopen hun veroverde land Nieuw-Frankrijk. In 1775 breekt Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog uit waarin de Amerikanen er acht jaar over doen om zich los te maken van de eeuwenlange Britse overheersing. De Amerikanen willen hun land vanaf dan uitbreiden en proberen de noorderburen over te halen hun verzet te steunen. In 1812 bezetten zij de Canadese grensgebieden Toronto en de Grote Meren. Een deel van de Canadese bevolking is het eens met de Amerikaanse hervormingsplannen en wil ook een eigen identiteit en meer politieke inspraak. Zij willen een eigen koers varen, los van de overheersende moederlanden. In 1791 bestaat Canada echter officieel uit twee delen: Upper Canada (de huidige provincie Ontario) en Lower Canada (een deel van de hedendaagse provincie Québec). Aangezien dit gebied lange tijd tot Nieuw-Frankrijk behoorde, is het Franstalig grondgebied. Na de Britse overwinning van de Zevenjarige Oorlog worden beide delen Brits.

Vanaf 1838 breken er gewapende conflicten uit in het boven- en benedendeel. De Britten slaan de opstanden neer en stellen een onderzoek in naar de oorzaak van de opstanden. Uit het adviesrapport blijkt dat er wrijving was tussen de Franstalige en Engelstalige bevolking en dat de enige oplossing een eenheid is. Alleen zo kan de ‘minderwaardige’ Franse gemeenschap in de Engelse worden geïntegreerd, waardoor de conflicten worden opgelost. Vanaf 1841 wordt officieel de Provincie Canada opgericht, waarin beide delen worden verenigd. De twee delen krijgen meer gedeelde zeggenschap. De officiële voertaal wordt Engels, met Frans als goede tweede.

Conferenties

Hoewel de Canadezen door het uitroepen van de Provincie Canada iets meer te zeggen hebben dan voorheen, is het nog steeds een kolonie van Engeland. De roep naar zelfstandigheid blijft dus aanwezig.

In het voorjaar van 1864 krijgen de Engelse provincies Nova Scotia, New Brunswick en Prince Edward Island het idee om samen een Maritime Unie te vormen. Om te bespreken wat dit verbond precies in moet houden, wordt een ontmoeting gepland in Charlottetown, Prince Edward Island. De conferentie begint op 1 september 1864 en alle drie de kustkolonies sturen vertegenwoordigers, zo ook de Provincie Canada. De zitting vindt plaats achter gesloten deuren, maar er wordt wel naar buiten gebracht dat er overleg gevoerd is over een regeringsvorm en de financiële gevolgen van een verbond. De conferentie duurt officieel tot 9 september 1864, maar na die tijd blijven de afgevaardigden elkaar ontmoeten. Er blijkt genoeg animo te zijn voor een ‘British North American union’, een verbond tussen de verschillende provincies, waardoor er een tweede bijeenkomst gepland wordt. De Britse overheersers staan de conferentie oogluikend toe, omdat zij bang zijn dat de Canadezen zich in navolging van de Amerikaanse Burgeroorlog tegen hun gezag gaan verzetten. Aangezien deze Amerikaanse Burgeroorlog niet ver van de Canadese grens plaatsvindt, is deze angst niet ongegrond.

In een prachtig gebouw op de plek van het huidige Château Frontenac vindt vanaf 10 oktober 1864 de Conferentie van Québec plaats. Dit keer zijn niet alleen de afgevaardigden van de drie provincies en de Provincie Canada aanwezig, maar is ook Newfoundland uitgenodigd, dat zich bij de Conferentie van Charlottetown te laat had aangemeld. Men praat verder over het idee om een nieuw land op te richten met behoud van de banden met Groot-Brittannië. Er moet een tweekamerstelsel komen waarbij een Lower House de volksvertegenwoordiging vormt en een Upper House de regionale gelijkheid moet waarborgen. Men wil een verantwoordelijke overheid die gaat over de nieuwe federatie en over elke provincie afzonderlijk. De generaal die de regering zal leiden, moet worden aangewezen door de Britse Kroon. De tweede conferentie duurt uiteindelijk zeventien dagen en leidt tot de ‘Québec Resolutions’: een lijst met 72 punten waarin staat hoe het nieuwe bondgenootschap zal worden vormgegeven. Alle gegadigden accepteren de punten, met uitzondering van Prince Edward Island.

Gevolgen

Na de Conferentie van Québec volgt nog een derde conferentie, in Londen dit keer. De bijeenkomst begint op 4 december 1866 en wordt bijgewoond door een klein aantal van de afgevaardigden die in Charlottetown en Québec aanwezig waren. In het Westminster Palace Hotel overleggen zij over de Québec Resolutions, die de basis vormen voor de ‘London Resolutions’. Daarin staat onder andere officieel vastgelegd dat de Provincie Canada voortaan bestaat uit de aparte delen Ontario en Québec en dat het nieuw opgerichte land ‘Canada’ zal gaan heten. Op 1 juli 1867 wordt officieel de Constitution Act van kracht, getekend door Queen Victoria, het Engelse parlement en de Canadese regering. Vanaf dan vormen Ontario, Québec, New Brunswick en Nova Scotia een eenheid. Hoewel de Canadezen hun eenheid het liefst een ‘koninkrijk’ zouden noemen, wordt er gekozen voor de naam ‘Dominion of Canada’, ook wel de Confederatie van Canada genoemd.

In de jaren die volgen, sluiten de andere Canadese provincies zich aan zodat het land ontstaat zoals we het nu kennen. De laatste provincies die zich aansluiten zijn Saskatchewan en Alberta in 1905, Newfoundland in 1949 en Nunavut in 1999.

Tegenwoordig staat 1 juli bekend als Canada Day: een officiële feestdag waarop de oprichting van het onafhankelijke land Canada wordt gevierd. Charlottetown heeft tegenwoordig als motto: ‘Cunabula Foederis’, wat ‘geboorteplaats van de Confederatie’ betekent en nog altijd terugwijst naar de eenwording.

1846: Oregon Treaty1867: British North America Act en Dominion of Canada

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan