1961: Peace Corps

Senator John F. Kennedy had drie doelen voor ogen. Hij wilde ten eerste geïnteresseerde landen helpen met getrainde mannen en vrouwen voor het oplossen van de specifieke problemen in dat land. Ten tweede wilde hij de mensen die geholpen werden in andere landen Amerikanen beter leren te begrijpen. Ten derde wilde hij ook het begrip van Amerikanen voor niet-Amerikanen vergroten. Kennedy daagde hiervoor studenten van de universiteit van Michigan uit om hun land te dienen in naam van wereldwijde vrede. Zij kwamen terecht in ontwikkelingslanden, waar ze gingen wonen en werken. Hieruit ontstond een federaal overheidsagentschap, dat op 22 september 1961 door het Amerikaanse congres officieel werd goedgekeurd.

De eerste directeur van het Peace Corps was sergeant Shriver. Hij ontwikkelde met de hulp van 14.500 vrijwilligers van 1961 tot en met 1966 programma’s in 55 verschillende landen. Vanaf het eerste begin werden vrijwilligers op verschillende plekken in de Verenigde Staten getraind om daarna naar projecten uitgezonden te worden. Een van de eerste projecten was Tanganyika I, een ontwikkelingsproject in Tanzania. Kennedy, die al in januari 1961 president werd, hield op 28 augustus 1961 een toespraak ter ere van de vrijwilligers.

Het Peace Corps nam snel in populariteit toe. Bij officiële oprichting in augustus werkten er 50 vrijwilligers in het buitenland, vier maanden later waren dit er al 500. Vanaf 1964 startte er een partnerschapprogramma, waarbij investeerders uit de Verenigde Staten gekoppeld werden aan verzoeken tot hulp van overzeese landen. Twee jaar later, in 1966, bereikte het Peace Corps haar top: er zijn dan 15.000 vrijwilligers in het buitenland actief. Mensen uit alle lagen van de bevolking en van uiteenlopende leeftijden namen deel aan de programma’s. Zo ging Lillian Carter, moeder van president Jimmy Carter op 68-jarige leeftijd naar India om als vrijwilliger voor het Peace Corps te werken. In 1971 kwam Nixon aan de macht als president van de Verenigde Staten van Amerika. Hij bracht het Peace Corps en een aantal andere vrijwilligersorganisaties onder in een federaal vrijwilligersagentschap genaamd ACTION. Aan het mandaat dat het Peace Corps in 1961 van het congres heeft ontvangen veranderde echter niets. In 1981 werd het Peace Corps echter weer een onafhankelijk federaal agentschap.

Loret Miller Ruper, toenmalig directeur van het Vredeskorps, en Peter MacPherson, directeur van USAID richtten het Small Project Assistance-programma op. Dit programma bood hulp aan kleine gemeenschappen, door middel van training, technische ondersteuning en gemeenschappelijk geïnitieerde beurzen. In 1985 bereikte het korps weer een mijlpaal, er zijn nu meer vrouwen dan mannen als vrijwilligers in dienst. Deze verhouding werd zichtbaar in een project, een nieuw initiatief: Camp Glow - Girls leading our World. Het project richtte zich op hulp aan jonge vrouwen. Kort daarna riep het Vredeskorps het Peace Corps Response tot leven, een orgaan dat zich bezig hield met kortdurende humanitaire service over de hele wereld. Hierbij valt te denken aan het herbouwen van huizen na een aardbeving.

In de 21ste eeuw zette het Peace Corps voor het eerst op nationaal niveau vrijwilligers in. Zij hielpen met de wederopbouw van steden en dorpen aan de kust als gevolg van orkanen Katrina en Rita. President Obama zag het belang van het korps in en gaf het 400 miljoen dollar.

Het Peace Corps heeft altijd handig gebruikt gemaakt van de media en advertenties. In 1961 richtte het Peace Corps zijn eigen tijdschrift op, genaamd The Peace Corps Times. In 1964 verscheen er een artikel over het Peace Corps in het blad van National Geographic en in 1966 een artikel in Look Magazine. In 1967 kwam het Peace Corps met een eigen advertentiecampagne op tv. De campagne was gebaseerd op de film The Graduate, waarin jongeren worden aangemoedigd om voor aanvang van hun studie levenservaring op te doen bij het Peace Corps. Peter Max ontwierp in 1970 de eerste felgekleurde poster voor het korps en in 1972 werd er een speciale Peace Corps-postzegel ontworpen voor het 10-jarig bestaan van de organisatie. In de jaren tachtig kwam de Hollywoodfilm Volunteers met Tom Hanks uit, dit is een fictionele film over vrijwilligers in het Peace Corps in Zuidoost-Azië. Het Vredeskorps werd vaker vermeld op tv en in films, zoals in The Pink Panter in 1963, maar ook in recente films zoals Mr. And Mrs. Smith uit 2005.

Het Peace Corps heeft nog steeds wereldwijd verschillende projecten en is nog altijd op zoek naar vrijwilligers en donateurs. Vrijwilligers die terugkomen van hun project worden aangemoedigd om anderen bewust te maken van het werk van het Peace Corps, door bijvoorbeeld voorlichting te geven op scholen.