1960: Olympische Winterspelen in Squaw Valley

Belangrijkste accommodaties

• Blyth Arena (8.500 toeschouwers): openings- en slotceremonie, kunstschaatsen, ijshockey
• Squaw Valley Ski Resort (9.650 toeschouwers): alpineskiën
• McKinney Creek Stadium (1.000 toeschouwers): biatlon, cross country skiën
• Squaw Valley Olympic Skating Rink (aantal toeschouwers niet bekend): ijshockey, schaatsen
• Squaw Valley Ski Jumping Hill (aantal toeschouwers niet bekend): schansspringen

Deelnemers: 665 sporters uit dertig landen

Top 3 medaillespiegel:

1. Sovjet-Unie (7x goud, 5x zilver en 9x brons)
2. Duitsland (4 – 3 – 1)
3. Verenigde Staten (3 – 4 – 3)

Hoewel de ontwikkelde wintersportgebieden Innsbruck, Sankt Moritz en Garmisch-Partenkirchen zich ook kandidaat hadden gesteld voor het organiseren van de achtste Olympische Winterspelen, wezen de leden van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) in 1955 het dorpje Squaw Valley aan als gastheer. In dit dorpje stond welgeteld één toeristenhotel en het had officieel één inwoner: de eigenaar van de grond, Alexander Cushing. Deze jurist en grootgrondbezitter kreeg het voor elkaar dat de staat Californië instemde met financiële ondersteuning voor het organiseren van de Winterspelen, waarna Cushing zijn plannen in kon dienen bij het IOC. Cushing omschreef Squaw Valley als een sprookjesachtig gebied met ontelbare mogelijkheden. Na nog een extra kapitaalinjectie van de staat besloot het IOC, zonder het gebied bezocht te hebben, de Winterspelen toe te wijzen aan Squaw Valley. Dit tot woede van de concurrenten en de sportcomités van Europese landen, die ervan overtuigd waren dat het organiserend comité niet in staat zou zijn de accommodaties volgens de regels in zo’n korte tijd op te bouwen en aan te passen. Gelukkig bleek dit onjuist en waren alle accommodaties en faciliteiten op tijd klaar.

Omdat Squaw Valley in 1955 in geen enkel opzicht aan de eisen van het IOC voldeed en alles moest worden gebouwd en opgezet, hadden de organisatoren de vrije hand bij het ontwerpen van de sportlocaties en faciliteiten. Ze wilden van de achtste Winterspelen een intiem evenement maken en besloten alles op loopafstand van elkaar te bouwen. Alleen de atleten die deelnamen aan de cross countrywedstrijden moesten een kleine twintig kilometer richting McKinney Creek afleggen om hun sportlocatie te bereiken.

Tijdens de voorgaande edities van de Winterspelen werden sporters ondergebracht in hotels en bij lokale families. Aangezien er geen gezinnen woonden in Squaw Valley en de atleten niet allemaal in dat ene hotel pasten, werd er besloten voor het eerst een Olympische Winterspelen-dorp te bouwen. Het dorp lag centraal tussen de accommodaties en herbergde vier slaapzalen en een eetzaal.

De openings- en slotceremonie vielen onder de verantwoordelijkheid van Walt Disney, eigenaar van Walt Disney Productions, een van de beroemdste filmstudio’s ter wereld. De openingsceremonie werd gehouden op 18 februari 1960 en startte een uur later dan gepland in verband met een sneeuwstorm. Disney had vijfduizend entertainers opgetrommeld en liet tijdens de ceremonie tweeduizend duiven los. Daarnaast werden er acht schoten gelost, een voor elke editie van de Winterspelen. Na het hijsen van de dertig vlaggen van de deelnemende landen kwamen de landenteams binnen, waarna vicepresident Richard Nixon de Spelen voor geopend verklaarde en het Olympische vuur werd ontstoken door schaatser Kenneth Henry. De slotceremonie op 28 februari was iets ingetogener, maar eindigde behoorlijk feestelijk met het loslaten van een paar duizend ballonnen.

Op de Winterspelen van 1960 stond het schaatsen voor vrouwen voor het eerst op het Olympische programma. De Oost-Duitse Helga Haase, die goud won op de 500 meter, mocht zich de eerste vrouwelijke olympische schaatskampioene noemen. Lidija Skoblikova uit de Sovjet-Unie behaalde goud op de 1.500 en 3.000 meter. Skoblikova groeide vervolgens uit tot groot sportfiguur en wist op de Winterspelen van 1964 op alle schaatsonderdelen goud te halen.

Namens Nederland deden zeven sporters mee aan deze Winterspelen: kunstrijders Sjoukje Dijkstra en Joan Haanappel en schaatsers Wim de Graaff, Henk van der Grift, Jan Pesman, Jeen van den Berg en Kees Broekman. Sjoukje Dijkstra wist een zilveren medaille te bemachtigen, terwijl Jan Pesman een bronzen medaille behaalde op de vijf kilometer. Kees Broekman, die als eerste Nederlander voor de vierde keer aan de Olympische Winterspelen deelnam, wist zijn Olympische medaillespiegel van twee zilveren medailles niet uit te breiden. Op de Winterspelen van 1960 reed hij zijn laatste wedstrijden van betekenis. Wel mocht hij tijdens de openingsceremonie de Nederlandse vlag dragen.