1927: De executie van Sacco en Vanzetti

Op 15 april 1920 werden Parmenter en Berardelli omgebracht in South Baintree, Massachusetts in wat een dubbele roofmoord zou blijken te zijn. Twee gemaskerde mannen vluchtten daarna in een onbekende auto met een buit van bijna 16.000 dollar.

Eerder had een vergelijkbare roof plaatsgevonden in het nabij gelegen Bridgewater. In beide gevallen waren mannen van vermeende Italiaanse afkomst gezien. De Amerikaanse publieke opinie werd op dat moment beheerst door een sterke anti-immigranten sentiment en angst voor het communisme. Het politie onderzoek richtte zich daardoor op vier plaatselijke immigranten die ook nog anarchisten waren, waaronder Sacco en Vanzetti. Van de vier wist er één te ontkomen en één had een ijzersterk alibi en werd daarom vrijgelaten.

Hoewel Sacco aan het werk was ten tijde van de Bridgewater moorden had hij op 15 april vrij genomen. Hij werd aangeklaagd voor de moorden bij Baintree. Vanzetti had geen alibi voor beide dagen en werd daarom voor beide misdaden aangeklaagd. Het proces van Sacco en Vanzetti begon op 21 mei 1921 in Dedham (Norfolk County) dat ten zuiden van Boston ligt.

Het contrast tussen de aangeklaagden en de plaats van het proces was groot. Sacco en Vanzetti waren arme arbeiders terwijl Dedham welgesteld is. De jury was samengesteld uit welgestelde, conservatieve burgers uit de omgeving. Dit verschil werd nog duidelijker doordat de advocaat van twee, Fred H. Moore, ook een radicale anarchist was. Daarbij spraken Sacco en Vanzetti onvoldoende Engels. Met behulp van een tolk gaven ze antwoord op de vragen die hen gesteld werden.

In dit controversiële proces ging het niet om hoe de slachtoffers van de roofmoorden om het leven waren gekomen. Het ging om de vraag of Sacco en Vanzetti de daders waren. Er was genoeg bewijs voor en tegen. Negenenvijftig mensen getuigden tegen en 99 mensen voor.

De aanklagers meenden dat Sacco geschoten had terwijl Vanzetti in de auto klaar zat. Getuigen vertelden dat ze de mannen gezien hadden in South Baintree die ochtend en dat Sacco geschoten had en was weggekomen in de auto. Het was Sacco die een pistool in zijn bezit had toen hij werd gearresteerd. Een expert trachtte dit pistool te linken aan één van de vier kogels dat in Berardellis lichaam gevonden was.

Ook de verdediging riep getuigen op die de roofmoord hebben gezien. Zij getuigden dat Sacco en Vanzetti niet leken op de mannen die ze gezien hadden. Daarnaast waren er ooggetuigen die Sacco en Vanzetti ten tijde van de moorden gezien hadden op een andere plek. Een ambtenaar van het Italiaanse consulaat vertelde dat Sacco op 15 april langs was geweest was voor een nieuw paspoort.

Ondanks de ijzersterke alibi voor Vanzetti, het feit dat één van de getuigen tegen Sacco later toegaf de mannen eigenlijk niet herkend te hebben, maar onder druk te zijn gezet door de politie, en de getuigenis van de ambtenaar werden Sacco en Vanzetti toch veroordeeld.

Na de veroordeling gingen ze in hoger beroep. Er was een nieuwe ooggetuige gevonden die onder betere omstandigheden de roofmoordenaars had gezien. Hij zwoer dat Sacco niet in de auto gezeten had. De rechter verwierp dit omdat hij vond dat de getuigenissen niet doorslaggevend waren geweest en het feit dat ze zich verdacht gedroegen toen ze werden opgepakt. Uiteindelijk werden Sacco en Vanzetti ter dood veroordeeld. Ze waren niet in bezit waren van de 16.000 dollar, nooit eerder betrokken geweest bij een dergelijke misdaad en niet gevlucht na de misdaad. Het feit dat ze zich ophielden met andere anarchisten, een wapen bij zich hadden gehad en gelogen hadden tegen de politie was genoeg om veroordeeld te worden.

Wellicht het belangrijkste argument voor de rechter en de jury was dat ze anarchisten waren. In de Bostonregio was het anticommunisme gevoel in die tijd het sterkst van heel Amerika. Twee vrienden van Sacco en Vanzetti waren al het land uitgezet vanwege vermeende communistische overtuigingen en enkelen waren al op mysterieuze wijze gestorven. De Rode Angst bereikte historische hoogtepunt en dat had invloed op het proces. Tijdens het proces kwam steeds meer nadruk op de radicalisme van Sacco en Vanzetti te liggen. Er werd hierbij handig gebruik gemaakt van de angsten van de jury, bestaande uit welgestelde, conservatieve burgers.

Het proces laat een donkere kant zien van de Amerikaanse geschiedenis. Nog steeds weten historici niet wat er is gebeurd. Veel historici menen dat Sacco waarschijnlijk schuldig is en dat Vanzetti onschuldig is. Er is echter te weinig bewijs om de mannen te veroordelen. Dat de Rode Angst een belangrijke rol in de veroordeling heeft gespeeld, staat buiten kijf.