1900: Geschiedenis van de Amerikaanse vrouwenemancipatie
In de vroege jaren van de Verenigde Staten staken er veel Europese vrouwen de Atlantische Oceaan over om het nieuwe land te verkennen en een leven op te bouwen. Dit nieuwe leven viel echter ontzettend tegen, de vrouwen kwamen al snel in aanraking met de seksuele discriminatie, zoals zij deze ook in Europa kenden. Het stereotype van de ‘huisvrouw’ stond in de Verenigde Staten hoog in het vaandel. Toen in de jaren twintig en dertig van de negentiende eeuw verschillende religieuze hervormingsbewegingen zich begonnen te vormen, voelden veel Amerikaanse vrouwen zich eindelijk ergens bij betrokken. Zij werden actief in vredes-, onderwijs-, onthoudings- en antislavernij bewegingen. Al deze aspecten zijn goed terug te zien in het leven van Susan B. Anthony, zij is dan ook een groot voorbeeld voor vrouwen activisten. In de loop van de tijd kwam het stemrecht voor vrouwen ook op de agenda te staan, de Amerikaanse vrouwen hoopten tegelijkertijd met de Afro-Amerikanen hun stemrecht te krijgen. Zij werden echter keer na keer teleurgesteld, het vrouwenstemrecht bleef uitgesteld worden. Zoals reeds duidelijk is geworden was dit stemrecht echter niet het enige belangrijke onderwerp, op andere punten boekten de vrouwen in de negentiende eeuw wel vooruitgang.
Vooruitgang in het onderwijs
Binnen het onderwijs veranderde er in de negentiende eeuw aardig wat voor de Amerikaanse vrouw. Zo werden er in 1830 de eerste hogescholen voor vrouwen opgericht en openden vanaf 1860 sommige universiteiten en hogescholen hun deuren voor vrouwen. Tegen 1870 was ongeveer een op de vijf hogeschoolstudenten vrouw en tegen 1900 was dit aantal al gestegen naar een op de drie.
In de negentiende eeuw kwamen echter ook de medische hogescholen op. Aanvankelijk ontstond dit onderwijs nog niet en kon een ieder de geneeskunde beoefenen. Zo was het vak van verloskundige vooral voor vrouwen weggelegd. Doordat het de vrouwen waren die voor de kinderen moesten zorgen en verstand moesten hebben van de gezondheid, waren sommige Amerikaanse vrouwen zich hierin zelfs gaan specialiseren. Zij konden kleine praktijken openen en geld vragen voor het helpen van vreemden. Door de opkomst van het medische onderwijs werd hun deze mogelijkheid ontnomen, vooral doordat vrouwen geen tijd hadden om naar school te gaan, maar ook doordat veel medische hogescholen nog altijd geen vrouwen toelieten. Zelfs de Amerikaanse Medische Vereniging die werd opgericht in 1846 weigerde vrouwen het lidmaatschap. Om dit proces tegen te gaan werd in 1850 de Medische Vrouwen Hogeschool in Pennsylvania opgericht. Aan het begin van de twintigste eeuw werden al meer vrouwen toegelaten tot de hoog aangeschreven scholen en daardoor was de Amerikaanse Medische Vereniging in 1915 alsnog gedwongen vrouwen als leden te accepteren.
Vooruitgang op het werk
Dankzij de vooruitgang binnen het onderwijs kwamen ook meer banen binnen het bereik van de Amerikaanse vrouw te staan. In de werkelijkheid viel dit tegen, zo was in 1890 slechts vijf procent van alle dokters in de Verenigde Staten van het vrouwelijke geslacht. Wel kwamen de vrouwen goed aan werk in het onderwijs. Veel vrouwen gaven les in het basisonderwijs, maar het lesgeven op de hogeschool werd nog merendeel door mannen gedaan. Buiten het onderwijs kwamen er aanzienlijk veel vrouwen in textielfabrieken terecht. Hier moesten de vrouwen zwaar werk verrichten, dat vaak voor mannen bedoeld was. Dit probleem werd in Engeland al in 1847 verholpen door vrouwen en kinderen een maximum van tien werkuren per dag op te leggen. De Verenigde Staten geloofden hier pas in 1910 aan, toen gingen zij zich pas bezig houden met betere werkcondities voor vrouwen en kinderen. Sommige mensen zagen deze wetten echter als terughoudend, doordat vrouwen minder mochten werken, kwamen zij dus ook niet in aanmerking voor banen waarbij wellicht overwerk kwam kijken. In sommige staten werden zelfs wetten doorgevoerd waarmee vastgesteld werd dat vrouwen een maximum van zeven kilo mochten tillen op het werk.
Pas in de twintigste eeuw, na de Tweede Wereldoorlog, namelijk in de zestiger jaren werden er wetten doorgevoerd die de economische positie van de vrouw in de Verenigde Staten zouden verbeteren. In 1963 kwam de Wet gelijke beloning tot stand, hiermee werd vastgelegd dat vrouwen evenveel als mannen moesten verdienen in het geval zij exact hetzelfde werk verrichtten. Het Burgerrechten verdrag van 1964 zorgde ervoor dat discriminatie tegenover vrouwen verboden werd binnen grotere bedrijven. En in 1967 werd het in de Verenigde Staten verboden om bij het aannemen van werknemers vooroordelen tegen vrouwen te gebruiken.
Helaas bleven vrouwen te maken houden met discriminatie, ondanks de wet van 1963 kregen zij rond 1970 tot wel 45% minder uitbetaald dan mannen. In 1988 was dit nog 32%, de situatie bleef dus oneerlijk. Vaak kregen vrouwen ook minder belangrijke taken en posities aangeboden dan hun mannelijke collega’s.
Vrouwenrechten
Niet alleen op de werkvloer was er sprake van seksuele discriminatie. Nadat de Amerikaanse vrouwen in 1920 eindelijk het stemrecht verleend was, waren er namelijk nog veel andere rechten die hun niet gegund waren. In 1923 werd het allereerste Gelijke Rechten Amendement voorgelegd aan het congres, hierin stond dat mannen en vrouwen gelijke rechten zouden hebben in de Verenigde Staten. Hier kwamen meer negatieve dan positieve reacties op, vrouwen waren namelijk bang hierdoor ook beschermende rechten kwijt te raken. Het voorstel werd van tafel gehaald en pas in de jaren zestig kwam een dergelijk onderwerp weer aan bod, tegelijkertijd met de verbetering van de werkcondities voor vrouwen.
In 1966 werd de Nationale Organisatie voor Vrouwen opgericht, deze organisatie kwam onder andere op voor deze gelijke rechten. Ook kwamen zij op voor meer drastische hervormingen, zoals het recht op abortus. In dit tijdperk sloegen de eisen veel beter aan, aangezien veel meer Amerikaanse vrouwen geradicaliseerd waren. Dankzij gevoelige onderwerpen zoals oorlog, vrede en vrijheid, konden deze vrouwenonderwerpen nu ook makkelijker in het openbaar besproken worden. In de jaren zeventig werd dan ook de abortus kwestie in het voordeel van de vrouwen bepaald. In 1972 werd nogmaals het Gelijke Rechten Amendement voorgelegd aan het congres, maar deze is tot de dag van vandaag niet opgenomen in de grondwet van de Verenigde Staten.