McCain

In 1900 krijgt een aardappelteler uit Florenceville, New Brunswick, het idee om zijn producten niet alleen lokaal, maar ook verder van huis te verkopen. Om dat te kunnen doen start deze Andrew McCain een handel in aardappelzaadjes onder de naam 'McCain Produce'. De export naar Cuba en Latijns-Amerika wordt een succes. De handelsgeest zit in de genen, want jaren later besluiten twee van zijn zoons eveneens een eigen bedrijf te starten. Wallace en Harrison McCain besluiten, met steun van hun broers Robert en Andrew Jr., iets met bevroren voedsel te gaan doen. Opgegroeid in een omgeving waar landbouw een belangrijke bron van inkomsten is, besluiten de jongens een fabriek op te richten voor de verwerking en verspreiding van regionale producten. In hun geboortedorp Florenceville wordt op 23 februari 1957 de eerste fabriek van 'McCain Foods Limited' geopend.

De fabriek begint met dertig werknemers en kleine verkoopcijfers. Maar Wallace en Harrison hadden geen beter moment uit kunnen kiezen voor de oprichting ervan. In deze periode groeit de industrie en wordt de technologie met de dag beter. Tegelijkertijd neemt de Canadese bevolking in rap tempo toe door een hoog geboortecijfer en forse immigratie. Door de verbeterde emancipatie kunnen steeds meer vrouwen aan het werk en wanneer beide partners werken, houden zij minder tijd en zin over om maaltijden klaar te maken. En wat is er dan makkelijker dan een zak bevroren frietjes?

Het gaat McCain Foods Limited voor de wind, maar er zijn ook uitdagingen. De aardappels die worden gekweekt in New Brunswick, de thuishaven van de fabriek, blijken namelijk niet geschikt voor het maken van Franse frietjes. Daar is een langere aardappel voor nodig die stevig is van structuur. Langzaam maar zeker wordt in New Brunswick een nieuwe frietaardappel gekweekt en leren de lokale boeren hoe zij deze moeten verzorgen; aardappels voor de versmarkt hebben nu eenmaal een andere behandeling nodig dan aardappels die worden ingevroren. McCain verzorgt onderwijs over hoe deze aardappels te kweken, op te slaan en te behandelen. Er volgt een lang en uitgebreid leerproces, dat er uiteindelijk voor zorgt dat McCain wereldwijd haar vergaarde kennis in de praktijk kan brengen.

McCain breidt uit naar de Verenigde Staten en Groot-Brittannië in 1965. In de jaren zeventig zet het ook in Europa voet aan wal. In Nederland wordt in 1972 een McCain-fabriek geopend in Werkendam. Tegenwoordig past men het aardappelproces zelfs toe in China en India.

Tegenwoordig is McCain de leider op het gebied van bevroren voedsel, biedt het bedrijf duizenden banen en voedt het wereldwijd vele monden. McCain is met meer dan vijftig fabrieken een van de grootste voedselfabrikanten ter wereld en naar eigen zeggen is één op de drie frietjes van hun merk. McCain heeft als slogan 'Good food, good people, good business' waarmee zij wijzen op hun taak als maatschappelijk verantwoord ondernemer.

McCain zegt aandacht te hebben voor het milieu en 'de volgende generatie'. Dat verwezenlijkt ze bijvoorbeeld door het trainen en ondersteunen van lokale boeren. Zij moeten verantwoordelijk werken en oogsten en de machines die zij gebruiken moeten zo min mogelijk water en energie verspillen zodat de CO2-uitstoot zo laag mogelijk blijft. Tegelijkertijd wil het bedrijf het transport verminderen en de lokale economie van aardappeltelers verbeteren. Ook moeten de producten beter betaalbaar, voedzamer en gezonder worden. De frietjes bevatten tegenwoordig minder zout dan jaren geleden en worden bereid in gezondere olie.

Het bedrijf heeft naar eigen zeggen oog voor goede werkomstandigheden, waarbij veiligheid en ontwikkeling belangrijk zijn. Wat betreft ontwikkeling doet McCain ook iets goeds voor niet-werknemers. Zo is in 2011 de Amerikaanse variant van McCain Foods samen gaan werken met verschillende scholen, met als doel de leerlingen in de pauze gezonder te laten eten. Het project is bekend onder de naam 'McCain4schools'. De Nederlandse tak van het bedrijf wil armoede in de wereld bestrijden door het faciliteren van uitwisselingsprogramma's over aardappelteelt tussen landbouwscholen in Frankrijk, Congo en Marokko.

De aardappelbusiness heeft de heren McCain beslist geen windeieren gelegd. Ze weten het slaperige Florenceville met hun ambitieuze plannen om te toveren tot een belangrijke economische motor van New Brunswick. Wallace en Harrison worden in 1992 benoemd tot officier in de Orde van Canada en het tijdschrift Forbes noemt Wallace McCain een van de rijkste Canadezen, met een vermogen van naar schatting 2,3 miljard Amerikaanse dollar. Wallace draagt eveneens de titel van officier in de Orde van New Brunswick. In 1994 stapt hij uit McCain Foods Limited om met zijn zoon Maple Leaf Foods over te nemen. Hoewel beide oprichters inmiddels zijn overleden, is het aardappelbedrijf nog altijd in handen van de familie.

In Nederland zal je McCain misschien kennen van de reclame met het skelet dat is doodgehongerd omdat hij alles behalve McCain weigert te eten: 'ik wil alleen McCain'. Het merk staat hier vooral bekend om haar aardappelproducten: Belgische, Amerikaanse en Franse frietjes, crisper frites, rösti en gekruide aardappelpartjes. De producten van McCain kunnen zowel in oven als friteuse worden bereid en zijn te koop in meer dan 160 landen. In Canada en omstreken varieert het assortiment van frietjes in alle soorten, vormen en bereidingswijzen die speciaal zijn bedoeld voor ontbijt, lunch of avondeten. Daar levert McCain ook bijvoorbeeld chickenwings, kaas-, vlees-, vis- en groentehapjes en pizza, pizzasnacks, toetjes en 100% puur sap.