Truro, Nova Scotia

Truro ligt op de oever van de Salmon-rivier, die in verbinding staat met de Cobequid Bay. Tweemaal per dag rolt er vanuit de baai een krachtige getijdengolf (tidal bore) over de Salmon-rivier, wat een bijzonder spektakel oplevert. Let eens op de houten standbeelden die verspreid door Truro staan. In tientallen bomen zijn figuren uitgesneden van mensen die een belangrijke rol speelden in de plaatselijke geschiedenis.

Bezienswaardigheden & activiteiten

Victoria Park

De grootste publiekstrekker in Truro is het uitgestrekte Victoria Park in het centrum. Tussen de heuvels en groene bossen loopt een kloof waar de Lepper Brook doorheen stroomt. Uit de Lepper Brook ontspringen twee mooie watervallen: de Waddel Falls en de Joseph Howe Falls. Er lopen diverse wandelroutes door het park, die allemaal leiden naar de watervallen. Om de hoogteverschillen in het park te overbruggen zijn er meerdere trappen aangelegd, met de Jacob's Ladder van maar liefst 175 treden als bekendste voorbeeld.

Cobequid Trail

Een mooie wandel- en fietsroute in de omgeving is de zestien kilometer lange Cobequid Trail tussen Old Barns en Bible Hill. De route voert je over een voormalige spoorlijn, door dichte bossen en langs de Salmon-rivier. Vanuit Truro, dat midden op de route ligt, kun je zowel naar Bible Hill (oostelijke richting) als Old Barns wandelen (westelijke richting). In Lower Truro begint de Marchlands Section van de route. Dit deel van de trail (3 km) brengt je naar een uitzichtpunt bij de Cobquid Bay, waar je goed zicht hebt op de getijdenverschillen. Daarna volgt de route de loop van de Salmon-rivier.

Colchester Historeum

Colchester County, waar Truro deel van uitmaakt, heeft een rijke geschiedenis. In het Historeum, dat gevestigd is in een voormalig schoolgebouw, vertellen films, foto’s, historische voorwerpen en kunstwerken de (natuurlijke) geschiedenis van Colchester. Voor meer geschiedenis ga je naar het Little White Schoolhouse Museum (geopend van begin juni tot eind augustus). Hier vind je allerlei schoolboeken en andere schoolgerelateerde voorwerpen uit vroegere tijden.

Feiten

Klimaat

In Truro zijn de zomers redelijk warm. De gemiddelde temperatuur in juli ligt tussen de 13 en 24 graden Celsius. In de winter wordt het een stuk kouder en vriest het meestal. De gemiddelde temperatuur in januari ligt tussen de -12 en -1 graden Celsius. De meeste neerslag valt tussen november en januari.

Geschiedenis

Het gebied rond Truro stond onder Mi'kmaq, de oorspronkelijke bewoners van het gebied, bekend als ‘Wagobagitik’, wat ‘het einde van de waterstroom’ betekent. In het begin van de achttiende eeuw kwamen de Acadiërs naar het gebied en veranderde de naam in ‘Cobequid’. In 1727 stichtten ze een klein dorpje, dat ze ‘Vil Bois Brule’ (‘dorp in het platgebrande bos’) noemden. Tijdens de Acadische deportatie door de Britten in 1755 verlieten veel Acadiërs het gebied. De nieuwe bewoners, calvinisten uit Ierland, arriveerden in 1761. De Ierse kolonisten noemden de stad Truro, naar de gelijknamige Engelse stad in Cornwall.  

De inwoners van Truro leefden lange tijd van de opbrengsten van het land, totdat er in 1858 een grote verandering plaatsvond. Halifax en Pictou werden met elkaar verbonden door de Nova Scotia Railway, die in 1872 werd aangesloten op het spoorwegnetwerk van Centraal Canada. Truro kwam hierdoor op een zeer centrale plek te liggen, waardoor het de bijnaam 'het centrum van Nova Scotia' kreeg.

In datzelfde jaar werden veel nieuwe straten aangelegd, huizen gebouwd en nieuwe bedrijven gestart. In 1889 stapte Truro als eerste stad in Nova Scotia over op een elektriciteitnetwerk, waardoor de straatverlichting niet langer brandde op olie. Twee jaar eerder, in 1887, werd Victoria Park in het leven geroepen, doordat een stuk land geschonken werd om er een openbaar park van te maken.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kon Truro flink meeprofiteren van het nieuw aan te leggen Camp Debert, waar tienduizenden Canadese soldaten werden opgeleid. De constructie van het kamp zorgde voor veel werkgelegenheid. Daarnaast werd er in 1940 een buslijn in het leven geroepen, wat directe voordelen voor de stad opleverde. Na de Tweede Wereldoorlog groeide Truro gestaag door, een ontwikkeling die tot de dag van vandaag wordt voortgezet.