Kejimkujik Park, Nova Scotia
Kejimkujik National Park bestaat uit twee geografisch gescheiden delen. Het grootste gedeelte bevindt zich op het Nova Scotia Peninsula, het kleinere Kejimkujik Seaside ligt bij Port Joli aan de Atlantische kust. Uniek is dat Kejimkujik het enige nationale park in Canada is dat ook een National Historic Site is: naast mooie wildernis bestaat het park namelijk uit tientallen archeologische vindplaatsen die duiden op bewoning door indianen en kolonisten. Slechts een klein stuk van het park is per auto of camper bereikbaar: de rest van de wildernis is alleen te voet of per kano te bezoeken.
Bezienswaardigheden & activiteiten
Bezoekerscentrum
De beste manier om je bezoek te beginnen is door langs te gaan bij het Visitor Reception Centre, geopend van half mei tot eind oktober. Bekijk de parkfilm en de interactieve tentoonstellingen over de natuurlijke en menselijke geschiedenis van ‘Keji’. Bij het bezoekerscentrum beginnen drie korte wandelroutes: Mill Falls (2 km), Beech Grove (2,2 km) en Mersey Meadow (2 km).
Wandelen
Het park wordt veelvuldig bezocht door wandelaars: een groot deel is zelfs alleen te voet bereikbaar. Er zijn tientallen wandelroutes uitgezet (variërend in lengte en moeilijkheidsgraad), maar het is ook mogelijk om in de wildernis te hiken. Een leuke en eenvoudige route is Flowing Waters (1 km), die de Mersey-rivier volgt. De Hemlocks and Hardwoords Trail (5 km) leidt je langs 300 jaar oude Hemlock-sparren, de oudste bomen van Nova Scotia. Ook in Kejimkujik Seaside kun je mooi wandelen. Harbour Rocks Trail (5,2 km) voert onder andere door een dicht bos en over zandstranden naar de Harbour Rocks, ruwe rotsen voor de kust waar in de zomer honderden zeehonden liggen te zonnen. De andere route bij Seaside is de Port Joli Head Trail (8,7 km), die via een ruwe kustlijn weer uitkomt bij het beginpunt op de parkeerplaats. Fietsen is ook een populaire manier om het park te verkennen. Huurfietsen zijn beschikbaar in Jakes Landing. Vanuit Jakes Landing vertrekt eveneens een shuttle om wandelaars en kanoërs in het park af te zetten.
Kanoën
In Kejimkujik is een uitgebreid systeem van rivieren en meren, die duizenden jaren geleden al bevaren werden door de Mi'kmaq-indianen. Huur een kajak of kano in Jakes Landing en trek erop uit. Aangezien tijdens het middaguur de wind het sterkst is en er krachtige golven ontstaan, kun je het beste 's ochtends of later op de middag gaan kanoën. Bij langere routes zijn er vaak stukken waar je de kajak/kano even moet dragen. Er zijn diverse dagtrips mogelijk: meer informatie hierover vind je op de website of in het bezoekerscentrum. Andere activiteiten in Keji zijn zwemmen (onder andere mogelijk bij Merrymakedge Beach en Meadow Beach), vogels kijken, picknicken en vissen. In de winter kun je langlaufen en wandelen met sneeuwschoenen.
Dark Sky Preserve
In 2010 werd Kejimkujik benoemd tot Dark Sky Preserve ('duisternisreservaat'), waardoor het een geliefde plaats onder sterrenkijkers is. Bovendien is Keji erg geschikt om het gedrag van nachtdieren bestuderen. ‘s Zomers kun je deelnemen aan astronomieprogramma's, waarbij je meer te weten komt over de betekenis van de sterrenhemel voor de Mi'kmaq-stam.
Trunk 8 (Kejimkujik Scenic Drive)
De oostelijke ingang van Kejimkujik National Park grenst aan Trunk 8, de circa 115 kilometer lange weg tussen Annapolis Royal en Liverpool. De weg, die beter bekendstaat als de Kejimkujik Scenic Drive, is een schitterende route door het binnenland van Nova Scotia. Onderweg passeer je meren, rivieren, kleine dorpjes en natuurgebieden.
Feiten
| Provincie | Nova Scotia |
|---|---|
| Oppervlakte | 404 km² |
| Hoogte | 87 meter (gemiddeld) |
| Opgericht | 1974 |
| Bezoekers | 54.000 |
| Tijdzone | Atlantic Time Zone (tijdverschil met Nederland: 5 uur vroeger) |
Klimaat
Kejimkujiks klimaat is redelijk vergelijkbaar met het klimaat in de rest van Nova Scotia (Nouvelle-Écosse in het Frans), wat betekent dat de zomers redelijk warm en vochtig zijn, terwijl de winters koud zijn en relatief kort duren. In het parkgedeelte langs de kust wordt het weer gematigd door wind vanaf de oceaan. Van december tot begin maart ligt de gemiddelde temperatuur enkele graden onder het vriespunt en valt er de meeste sneeuw (met een piek van circa 70 centimeter in januari). Van juni tot september worden er temperaturen rond de 20 graden bereikt.
Natuur, flora & fauna
Flora
75% van de bossen in het park bestaat uit dennen en loofbomen. In deze gemengde bossen bevinden zich enkele oude bomen, waarvan sommige meer dan 300 jaar oud zijn. Langs verschillende meren in het park vind je speciale planten, die worden aangeduid als kustplanten ('coastal plain flora'). Twintig soorten van deze kustplanten vind je nergens anders dan in Kejimkujik.
Fauna
In Kejimkujik leven veel verschillende zoogdieren, waaronder zwarte beren, rode lynxen, witstaartherten, Amerikaanse hazen en stekelvarkens. Ook komen er verschillende waterdieren voor, zoals otters en bevers. Coyotes en bunzingen wonen sinds kort in het park, waardoor deze dieren (nog) niet veel voorkomen. Daarnaast is de Amerikaanse marter weer teruggekeerd. In Kejimkujik Seaside kun je vaak zeehonden spotten op de rotsen vlakbij de kust. Reptielen en amfibieën komen bijzonder vaak voor in het park, waaronder de zeldzame Amerikaanse moerasschildpad. In het park leven zowel typische noordelijke als zuidelijke vogelsoorten. In vrijwel alle meren in Kejimkujik kun je ijsduikers tegenkomen en langs de kust heb je wellicht het geluk de zeldzame dwergplevier te spotten. In de meren en rivieren leven voornamelijk bronforellen, Amerikaanse zeebaarzen en Amerikaanse gele baarzen.
Geschiedenis
De Mi’kmaq-indianen leven en reizen al minstens 4500 jaar in het Kejimkujik-gebied. Tegen de tijd dat de Europese kolonisatie zich begon uit te breiden richting Noord-Amerika, eigenden de Mi’kmaq zich een vast territorium toe in het huidige Atlantische Canada, dat verdeeld werd in zeven districten. Door de komst van de Europeanen veranderde het leven voor alle oorspronkelijke bewoners van Amerika drastisch: de Europeanen brachten niet alleen allerlei ziekten mee waar de indianen niet tegen bestand waren, maar er ontstonden ook nog eens heftige conflicten over landbezit.
In de negentiende eeuw arriveerden de eerste Europeanen in het Kejimkujik-gebied, om daar boerderijen te beginnen, hout te kappen en/of op zoek te gaan naar goud. Deze activiteiten hadden grote gevolgen voor het leefgebied van de Mi’kmaq, waardoor elf Mi’kmaq-families een verzoek indienden bij de toenmalige regering van Nova Scotia. De families vroegen om grondgebied rond het Kejimkujik Lake, om zich daar te vestigen. In 1842 werd gehoor gegeven aan het verzoek.
Grote delen van Kejimkujik werden aangewezen als houtkapgebieden. Daarnaast kwam vanaf het begin van de twintigste eeuw het toerisme op in het gebied. Met name vissen en jagen waren geliefde bezigheden. Er werden verschillende resorts, campings en vakantiehuisjes gebouwd. De Mi’kmaq boden zich graag aan als gidsen. Daarnaast werkten veel Mi’kmaq in de houtkapindustrie. Het gebied was (en is nog steeds) het jaag- en visgebied van de Mi’kmaq en het verzamelgebied voor groenten en kruiden voor hun traditionele medicijnen.
Uiteindelijk kwam Kejimkujik in handen van de provincie Nova Scotia, waarna het gebied van 381 km² in 1965 overgedragen werd aan Parks Canada, de huidige beheerder van het park. Het gebied langs de kust, waar later de belangrijkste archeologische vondsten zijn gedaan, was vanaf 1887 in het bezit van de schaapherdersfamilie Kinney. Deze familie bezat meer dan duizend schapen en bouwde verschillende gebouwen op het gebied. Nadat de Kinneys in 1925 door financiële problemen gedwongen waren het gebied te verkopen, kwam het in 1974 in het bezit van Nova Scotia. Uiteindelijk droeg de provincie het kustgedeelte in 1985 over aan Parks Canada, waardoor Kejimkujik zijn huidige oppervlakte van circa 404 vierkante kilometer kreeg.