Glacier National Park, British Columbia

Glacier National Park in British Columbia is het tweede oudste nationale park van Canada en staat geheel in het teken van gletsjers. Vierhonderd gletsjers geven het landschap vorm en voeden de verschillende kristalheldere meren. De ruige bergen en het warme, vochtige klimaat vormen een perfecte leefomgeving voor zeldzame dieren, waaronder de berggeit en grizzlybeer. De Trans-Canada Highway biedt gemotoriseerd verkeer toegang tot het park. Omdat Glacier National Park in de Columbia Mountains ligt, is het rijk aan steile bergen en smalle valleien. Hierdoor zijn er meer uitdagende dan makkelijke wandelroutes. De smalle en bochtige Meadows in the Sky Parkway is niet toegankelijk voor campers langer dan 26 feet.

Bezienswaardigheden & activiteiten

Parkway Glacier National Park

De Trans-Canada Highway doorkruist het park en is een goede manier om de omgeving te verkennen. Langs de veertig kilometer lange parkweg vind je voorzieningen, bezienswaardigheden en startpunten van wandelingen. Hieronder worden er een aantal beschreven, op volgorde van west naar oost.

Hemlock Grove Nature Trail

Als je vanuit Revelstoke National Park komt en Glacier via de westingang betreedt, is een van de eerste stoppunten de Hemlock Grove. Hier vind je een kort - ook voor minder validen toegankelijk - wandelpad van vierhonderd meter door het regenwoud.

Rockgarden Trail

Kort na de Hemlock Grove kom je bij de Rockgarden Trail, een korte route van ongeveer een half uur door velden met keien die er in de laatste ijstijd terecht zijn gekomen. De trail loopt door het leefgebied van zwarte beren en grizzlyberen, naar een uitzichtpunt van waaruit je gletsjers en de Rogers Pass kunt zien.

Loop Brook Trail

Dit wandelpad van 1,7 kilometer lang (ca. 45 minuten wandelen) is in geschiedkundig opzicht een van de mooiste routes in het park. De tocht loopt langs overblijfselen uit het spoorwegtijdperk. De objecten die je tegenkomt waren ooit onderdeel van een spoorlijn die door de vallei liep en behoren tot de oudste mens-gemaakte overblijfselen in West-Canada.

Great Glacier

Rijd na de Loop Brook Trail door en neem de afslag bij de Illecillewaet Campground. Hier beginnen wandelroutes die je naar hoge bergtoppen, gletsjers en berghutjes in het achterland voeren. De ‘Great Glacier’ (nu Illecillewaet Glacier) is al sinds 1880 een belangrijk herkenningspunt voor toeristen. Wil je de gletsjer van dichtbij zien, kies dan voor de relatief korte Great Glacier Trail (6,4 km retour). Het kost ongeveer 1,5 tot 2 uur om de gletsjer te bereiken, je overbrugt een hoogteverschil van 321 meter. Reken voor de hele Great Glacier Trail op minimaal 3,5 uur wandeltijd (zonder pauzes). Een kortere en makkelijkere wandeling is de Meeting the Waters Trail (1,3 km), deze brengt je naar de Asulkan Brook en de Illecillewaet-rivier.

Abbott Ridge Trail

Een stevige wandeling is de Abbott Ridge Trail (13,6 km). De trail neemt je mee naar de toendra, ver boven de boomgrens. Onderweg kom je langs het pittoreske Marion Lake. Hiervandaan kun je een korte zijweg nemen naar een uitzichtpunt boven de Trans-Canada Highway. Hier zie je de treinen in en uit de Connaught Runnel rijden. Je wandelt in totaal 6,8 kilometer naar de top en dezelfde weg weer terug. Dit is, in verband met het (1.029 meter!) hoogteverschil, een van de pittigste wandelingen die je in Glacier National Park kunt maken. Reken minimaal 6,5 uur voor de hele route (zonder stoppen). Om 'm iets in te korten volg je het bordje 'short cut' - in verband met sneeuw is deze short cut in de lente verplicht. De trail begint bij de Illecillewaet Campground.

Rogers Pass/Summit Monument

Terug op Highway 1 duurt het niet lang meer tot je de Rogers Pass bereikt. De Rogers Pass is het bekendste overblijfsel uit de tijd van de spoorwegaanleg. Hier reed jarenlang de trein die Oost- en West-Canada met elkaar verbond. Rogers Pass is nu een National Historic Site ter herinnering aan de essentiële rol die het speelde in de spoorweggeschiedenis en in de totstandkoming van de nationale parken. In het Rogers Pass Discovery Centre vind je tentoonstellingen over wilde dieren en de geschiedenis. Bij het centrum begint de Abandoned Rails Trail. Het rolstoeltoegankelijke pad (2,8 km) volgt een verlaten spoorweg naar het Summit Monument. Onderweg staan informatieborden over de Rogers Pass en de spoorlijn die hier ooit lag.

Balu Pass Trail

Een pittigere wandeling is de Balu Pass Trail van 12,8 kilometer lang (6,4 km one-way naar de top), met een hoogteverschil van 788 meter. De trail start bij het Rogers Pass Centre. Je bent in 'bear county' en wordt daar steeds aan herinnerd. Neem alleen de trail-naam al: 'balu' betekent in indianentaal 'beer'. Je begint in een bos en wandelt langs een beek. Daarna doorkruis je een vallei, omringd door de hoge bergen Grizzly Mountain, Ursus Major (Ursus is Latijn voor beer) en Ursus Minor. Uiteindelijk kom je via steile lawinehellingen uit in een bergweide op de top van de Balu Pass. Je kijkt er uit over gletsjers, ijsvelden en bergtoppen. In augustus staan er vele wilde bloemen in bloei. Reken minimaal 4 uur wandeltijd voor de Balu Pass Trail. Over beren gesproken: de beste periode om beren te zien in Glacier National Park is tussen half mei en begin juni.

Bear Creek Falls

Voordat je Glacier National Park via de oostelijke kant verlaat, kun je de korte Bear Creek Falls Trail wandelen (1,6 km retour). Bij Bear Creek Falls komen de Connaught Creek en Beaver River samen in een korte waterval. Het beginpunt van deze route ligt circa negen kilometer voorbij het Rogers Pass Centre. De route daalt 62 meter af naar een mooie waterval, op de terugweg klim je dezelfde weg weer omhoog. De totale wandeltijd bedraagt ongeveer een uur.

Vervoer

Glacier National Park is goed bereikbaar via de Trans-Canada Highway, die het park over een afstand van veertig kilometer van oost naar west doorsnijdt. Ga je in april, mei, juni, september of oktober, informeer dan goed naar de openingstijden van faciliteiten en condities van de wegen en paden (in verband met sneeuw).

Feiten

Klimaat

Het klimaat van Glacier National Park wordt gekenmerkt door veel neerslag, overvloedige sneeuwval en relatief gematigde wintertemperaturen (-7 in december en januari). Het weer ontwikkelt zich als gevolg van een warme vochtige lucht die zich vanaf de Pacifische Oceaan landinwaarts beweegt. Wanneer deze vochtige lucht de Columbia Mountains bereikt, moet het stijgen. Dit leidt in Glacier National Park bijna altijd tot hevige sneeuwval. Het sneeuwseizoen loopt van midden oktober tot midden juni, maar in hoger gelegen gebieden kan er het hele jaar sneeuw vallen.

De variaties in het dagelijkse weer weerspiegelen de grote variaties in het landschap. In de ene vallei kan het hard regenen, terwijl in de naastgelegen vallei de zon schijnt. In juli en augustus liggen de maxima net onder de 20 graden.

Geschiedenis

Er is zeer weinig bekend over de menselijke geschiedenis van het park vóór de komst van de spoorwegen in 1860. Archeologisch onderzoek heeft de aanwezigheid van First Nations in het gebied niet bevestigd, hoewel er bij de aanleg van de infrastructuur in het park vondsten zijn gedaan die op vroegere bewoning duiden. De lange, koude winters met hun frequente sneeuwval en dodelijke lawines, de dichte begroeiing van het gebied in de zomer en de slechte jaag- en vismogelijkheden maakten het gebied dat nu Glacier National Park is waarschijnlijk een minder aantrekkelijk leefgebied voor de First Nations dan de naastgelegen valleien van de Columbia-rivier.

In de late negentiende eeuw vormden de Selkirk-bergen het laatste obstakel op de route van de aan te leggen Canadian Pacific Railway. Albert Bowman Rogers kreeg de taak een route voor de spoorlijn te vinden. In 1882 ontdekte hij een geschikte bergpas (later Rogers Pass genoemd) en drie jaar later was de transcontinentale spoorlijn en daarmee de belangrijkste verbinding tussen oost en west gereed. Canada was nu niet meer afhankelijk van vervoer over het water en het binnenland werd ontsloten. Dit leidde tot de stichting van nieuwe dorpen en de oprichting van Glacier National Park en Yoho National Park (1886).

De spectaculaire omgeving, samen met de net voltooide spoorlijn, bood de spoorwegmaatschappij enorme kansen met het oog op toerisme. Hotels en gastenverblijven verrezen, zodat treinreizigers de omgeving verder konden verkennen. Het Glacier House Hotel en het bijbehorende recreatiecomplex bood in de negentiende eeuw al maaltijden en accommodaties, maar ook sightseeing, bergsporten en grotexcursies. In 1899 werden er Zwitserse gidsen ingehuurd om groepen te begeleiden bij het betreden van gletsjers en tochten door de bergen. De Great Glacier (nu de Illecillewaet Glacier genoemd), vlak bij het Glacier House was een belangrijke attractie.

Lawines, bosbranden en modderstromen maakten het ondertussen steeds gevaarlijker en moeilijker om de spoorweg ter hoogte van Rogers Pass open te houden. In 1916, dertig jaar na de ingebruikname, besloot de spoorwegmaatschappij de pas te sluiten en tunnels aan te leggen. Een jaar later was de negen kilometer lange Connaught Tunnel klaar voor gebruik. Glacier House lag niet meer aan de route en sloot als gevolg van teruglopende bezoekersaantallen haar deuren. Vanaf dat moment werd het 35 jaar lang stil in het park, met niet meer dan duizend jaarlijkse bezoekers.

In 1962 keerde het tij. Met de voltooiing van de Trans-Canada Highway werd Rogers Pass opnieuw een belangrijke verkeersroute. De autoroute brengt tegenwoordig meer dan een half miljoen bezoekers per jaar naar het park. Zij vinden een groot erfgoed, zowel natuurlijk als historisch. Er zijn talloze overblijfselen uit de tijd van de constructie van de spoorweg in het park achtergebleven: stenen bruggen, bouwmaterialen en andere objecten die met de constructie van de spoorweg te maken hebben.