McCarthy, Alaska

Een hele kleine nederzetting met zo'n dertig inwoners, omringd door ijzige pieken: dat is McCarthy, de plaats waar mijnwerkers honderd jaar geleden naartoe trokken vanwege de vondst van koper. Bij de nabijgelegen mijnen van Kennicott ontstond een gelijknamige mijnwerkerswoonplaats. De strenge regels die er golden, waren de directe aanleiding voor het ontstaan van McCarthy met zijn bordeel, bars en gokhallen. McCarthy wordt met de buitenwereld verbonden door de McCarthy Road vanaf Chitina, een 95 kilometer lange gravelweg dwars door het Wrangell-St. Elias National Park and Preserve die niet geschikt is voor campers. Wil je deze weg per auto rijden of wil je met de air taxi? Kijk dan even onder het kopje 'Vervoer'.

Bezienswaardigheden & activiteiten

Natuur

McCarthy wordt omringd door meer bergen en gletsjers dan elke andere plaats in de Verenigde Staten. Het ligt midden in het Wrangell-St. Elias National Park, waar je uren door de wildernis kunt trekken. Als je genoeg hebt van de bergen en wouden, kun je de Root Glacier op (eventueel met gids). Je vindt er poelen met helderblauw water en ijsformaties in alle soorten en maten. De gletsjer ligt op 2,5 kilometer van Kennicott. Wil je echt de gletsjer op, dan dien je een tour te boeken. Je krijgt dan speciaal schoeisel. Ben je meer van het water? Dan kun je vanuit McCarthy gaan raften of vissen.

McCarthy Road

Wil je voldoende verzekerd zijn, dan kun je alleen op deze weg rijden met een gespecialiseerde camperverhuurder. We informeren je graag over de mogelijkheden. Wil je met de auto, lees dan verder onder het kopje 'Vervoer'. Tijdens de 95 kilometers die je vanaf Chitina naar McCarthy overbrugt heb je prachtige uitzichten en kom je langs startpunten van verschillende wandelingen. Op de plek van de weg lag vroeger een lange spoorlijn voor vervoer van en naar de mijnen. Bijzonder zijn de Kuskulana River Bridge, overblijfselen van de oude spoorweg en (vis)meren. Aan het einde van de route, bij de Kennicott River, liggen een parkeerplaats en voetgangersbrug over de rivier naar McCarthy en Kennicott. Vanaf dit punt rijden shuttles naar McCarthy en het Kennecott Mines National Historic Landmark.

Kennecott Mines

Toen in de jaren dertig de koperertslagen uitgeput raakten, hadden de mijnwerkers niets meer te zoeken in de afgelegen plaatsen Kennicott en McCarthy. Ze vertrokken net zo snel als ze waren gekomen. McCarthy is altijd bewoond gebleven, al woonde er sommige jaren slechts één familie. De mijnen en gebouwen van de Kennecott Mines liggen er nog net zo bij als decennia terug. Wandel langs de oude mijngebouwen, bekijk de gebruiksvoorwerpen en ga naar het museum waar de kleurrijke geschiedenis verteld wordt. Leuk weetje: De naam van het mijnbedrijf (Kennecott) bevat een spelfout. De naastgelegen rivier heet de Kennicott-rivier (met 'i'), zo genoemd naar de vroege ontdekkingsreiziger Robert Kennicott. Het verhaal gaat dat niemand de rijke eigenaren durfde te vertellen dat de naam van hun onderneming verkeerd gespeld was.

Vervoer

De McCarthy Road is de enige weg naar McCarthy. De weg is onverhard. Camperverhuurders verbieden het om de weg te rijden. Wil je met de auto? Laat je dan goed informeren over de mogelijkheden, wegcondities en nuttige verzekeringen (bijvoorbeeld een eigenrisicoverzekering). Het is helemaal afhankelijk van de staat van de weg hoelang je erover doet. Vraag dus ook altijd ter plekke om tips. Houd er rekening mee dat Chitina het laatste punt is waar je terecht kunt voor benzine en boodschappen.

De snelste en gemakkelijkste manier om naar McCarthy/Kennicott in Wrangell-St. Elias National Park te gaan, is per airtaxi vanuit Chitina. Je vliegt dan op één dag heen en terug. Een vlucht boek je bij bijvoorbeeld Wrangell Mountain Air of McCarthy Air. Ook rijden er shuttlebussen over de McCarthy Road. Deze kun je van tevoren reserveren bij bijvoorbeeld Kennicott Shuttle en Wrangell-St. Elias Tours. Air taxi's, chartervluchten (vaak iets duurder) en bussen vertrekken ook vanuit bijvoorbeeld Glenallen en Anchorage.

Klimaat

Bovenstaande klimaatgegevens zijn historische gemiddelden voor de plek op de kaart. Het weer is onvoorspelbaar, deze gegevens dienen dan ook puur als indicatie.

Hoewel McCarthy betrekkelijk dicht bij de kust ligt, schermen de hoge bergen en ijsvlakten het gebied af van de matigende invloed van de oceaan. Dit betekent dat er een continentaal klimaat heerst met lange, bijzonder koude winters, en korte, warme, relatief droge zomers. ’s Winters ligt de temperatuur overdag rond de -15 graden Celsius, terwijl het ’s nachts tot meer dan dertig graden kan vriezen. Het is een lang, donker en ijzig seizoen, maar het kan ook erg mooi zijn. ’s Nachts zie je bijvoorbeeld heel regelmatig het noorderlicht boven je. ’s Zomers ligt de temperatuur overdag tussen de 20 en 25 graden. Op grotere hoogtes kan het echter ook dan nog sneeuwen. In augustus en september begint de herfst en (mot)regent het af en toe. De herfst is over het algemeen een heerlijk seizoen met prachtig verkleurende bomen, heldere luchten en geen muggen. De eerste sneeuw valt meestal al halverwege september, en dan is de winter alweer gearriveerd.

Geschiedenis

Het gebied waar McCarthy nu ligt, was eeuwenlang het jachtgebied van Athabaskische indianen. Chief Nikolai en zijn stam hadden een zomerkamp bij de Dan Creek, zo’n 24 kilometer ten oosten van McCarthy. Hier verzamelden zij koperklompjes in de beek. Hun permanente kamp lag aan de Copper River, nabij Chitina. Hier visten zij op zalm.

In 1900 ontdekten de Amerikanen koper in de bergen rond Kennicott. De mijnen en bijbehorende plaats Kennicott werden kort na de ontdekking gebouwd. Omdat in Kennicott alcoholische versnaperingen en prostitutie verboden waren, ontstond McCarthy als de plek om illegale diensten te verkrijgen. McCarthy groeide al snel uit tot een plaats met een school, ziekenhuis, gymzaal, bar en bordeel. In 1911 bereikte het spoor van de Northwestern Railway de stad. Tegen 1938 waren de koperertslagen min of meer uitgeput. De mijnwerkers trokken weg en de stad liep leeg. Ook de treinen reden niet langer. Gedurende de dertig jaren dat de mijnen in gebruik waren, was er voor meer dan tweehonderd miljoen dollar gedolven.

Tot de jaren zeventig van de vorige eeuw waren de dorpjes McCarthy en Kennicott vrijwel verlaten. Dit veranderde met het Trans Alaska Pipeline-project en het vele geld dat erin omging. In de jaren tachtig, toen het gebied benoemd was tot Wrangell - St Elias National Park, begonnen er ook avontuurlijke toeristen naar de regio te trekken. De paar mensen die er nog woonden, begonnen toeristische voorzieningen op te zetten. Sinds 1953 heeft er altijd ten minste één familie in McCarthy gewoond. Kennicott geldt wel als spookstad; het mijnkamp is geheel verlaten. De oude mijngebouwen, gebruiksvoorwerpen en kleurrijke geschiedenis trekken in de zomer veel bezoekers.