Music Monday: West Coast Music

Wie ‘Californië’ zegt, zegt ‘film en muziek’. De toestroom van veel migranten heeft een muziekscene opgeleverd met talloze genres en stijlen, waar iedereen iets van zijn gading vindt. Om het niet al te ingewikkeld te maken, houd ik het bij drie stromingen in de popmuziek. In deze blog alles over West Coast Music: surf, psychedelica & rock

Venice Beach, Los Angeles

Surf rock

Als eerste de surf of surf rock, vooral populair in de eerste helft van de jaren zestig. Het is luchtige, ongecompliceerde gitaarmuziek uit Zuid-Californië – denk aan San Diego en Los Angeles – die de suggestie oproept van zon, zee en strand. Het was door z’n betrekkelijke eenvoud ook te spelen door doe-het-zelvers op de gitaar en vormde een reactie op de grootse studioproducties met gecompliceerde arrangementen van iemand als Phil Spector. Het is een van de weinige stromingen in de popmuziek met voor een groot deel instrumentale nummers.

Surfband Beach Boys

Als oervader van het genre geldt gitarist Dick Dale, andere bekende surfmuzikanten zijn Jan & Dean en bovenal de Beach Boys. De belangstelling voor het toch wat beperkte genre ebde in de tweede helft van de jaren zestig weg, alleen de Beach Boys (altijd al nét een tikkeltje geraffineerder) ontkwamen aan de vergetelheid door zich verder te ontwikkelen, met als meesterwerk in 1966 hun plaat Pet Sounds. De tijd van simpele surfsongs is duidelijk voorbij, de plaat bevat talloze gecompliceerde technische hoogstandjes in zang en instrumentatie. Zoals dat wel vaker gaat: aanvankelijk wist de platenmaatschappij er niet goed raad mee en was het maar een beperkt succes, tegenwoordig wordt-ie gezien als één van de meesterwerken van de popmuziek.

Psychedelische muziek

We zitten meteen in de periode van de psychedelische muziek, in de tweede helft van de jaren zestig. Brandpunt van deze stroming was San Francisco, met de wijk Haight-Ashbury als het middelpunt van de hippiebeweging. Onderdeel daarvan was het wijdverbreide gebruik van wat enigszins plechtig wordt aangeduid met de term ‘geestverruimende middelen’. In de tweede helft van de jaren zestig was dat vooral LSD, bekend als acid. Later werd heroïne populair, maar toen was de sjeu van het hippiedom al verdwenen en was de wijk samen met degenen die er waren blijven hangen aan verloedering ten prooi gevallen. Overigens is het er nu weer leuk, na een grote opknapactie in de jaren tachtig.

Van Jefferson Airplane tot The Doors

De muziek die dit tijdperk begeleidde is niet onder één noemer te vangen, talloze bands en muzikanten probeerden elk op hun manier de ervaringen die het gebruik van acid opleverde van een soundscape te voorzien – met vervormd geluid, hallucinerende herhalingen, extreme stereo-effecten, onzinteksten, noem maar op. Die muziek kwam onder meer van Jefferson Airplane, Quicksilver Messenger Service, New Riders of the Purple Sage en Grateful Dead, allemaal bands uit de regio. Psychedelica beïnvloedde ook veel andere bands in die jaren, zoals de Byrds, The Doors en Buffalo Springfield (de ‘kraamkamer’ van onder meer Crosby, Stills, Nash & Young). Psychedelische muziek was trouwens zeker niet beperkt tot Californië of de Verenigde Staten, denk aan het oer-Britse Pink Floyd in hun beginjaren.

West Coast Rock

En als derde stroming een genre waarvan je kunt zeggen love it or hate it: West Coast Rock, ontstaan in de vroege jaren zeventig. Je zou het als een reactie op de psychedelica kunnen zien (al lopen dingen in de muziekgeschiedenis zelden zo lineair): de gecompliceerde en – in nuchtere staat – chaotische, uitgesponnen psychedelische songs maakten plaats voor makkelijk in het gehoor liggende rock en country rock. Het zijn vaak langere nummers, in plaats van de popsongs uit de sixties die hooguit drie minuten duurden. Enerzijds was dat een kwestie van artistieke groei (popmuziek was serieus geworden en ging over meer dan alleen boy meets girl), anderzijds van economische mogelijkheden. De met popmuziek opgegroeide tieners die vroeger singletjes hadden gekocht, waren ouder geworden en hadden meer geld te besteden, terwijl de platenmaatschappijen aan die duurdere elpees meer overhielden. Een paar jaar later lukte die truc met de introductie van de cd trouwens nog een keer.

Typisch West Coast Rock: de Eagles

Prominent vertegenwoordiger van de West Coast Rock zijn de Eagles, met als bekendste hit Hotel California. Veel mensen vinden het prachtig, getuige de al jarenlang vastgemetselde notering hoog in de Top 2000, anderen verfoeien het. Nog een beroemde band in dit genre is Poco, ontstaan uit de Buffalo Springfield. Alweer een beetje vergeten is zangeres Linda Ronstadt, die menig jongenshart op hol bracht. In haar gloriejaren was ze naar verluidt the highest paid woman in rock en haalde ze niet alleen de cover van de Rolling Stone (in die tijd het hoogtepunt in de carrière van een popmuzikant), maar zelfs die van Time.

Aantrekkingskracht van Californië

En ook voor deze stroming geldt: lang niet iedereen kwam uit Californië of de omgeving, maar de regio werkte als een magneet op veel mensen die de muziek (of de film) in wilden. Het is waar Hotel California over gaat: iedereen komt en blijft er hangen, You can check out any time you like, but you can never leave… Tenminste, volgens een van de vele interpretaties die er van deze song zijn. Misschien wel het treffendste voorbeeld van dat never leave is de van oorsprong Britse bluesband Fleetwood Mac, die na versterking met het Californische duo Buckingham/Nicks geheel is ‘veramerikaniseerd’ en in die nieuwe gedaante met pakkende popsongs wereldwijd hits scoorde.

Ook leuk om te lezen

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan