Weblogs over presidentsverkiezingen

Amerikanen zijn dol op rankings en records: wie of wat is de mooiste, de grootste, de snelste, de duurste. Ze hebben nu ook de oudste, als president, en als het aan Joe Biden ligt blijft dat nog langer zo. Hij heeft aangekondigd dat-ie in 2024 opgaat voor een tweede termijn. Het was al langer duidelijk dat de momenteel 80-jarige Biden wel trek had om het nog een keer te doen. Hij lijdt aan het klassieke euvel van bijna alle politici, Nederlandse minister-presidenten niet uitgezonderd: het geloof in de eigen onmisbaarheid.

Vraag: gaat het in de Amerikaanse politiek altijd over de presidentsverkiezingen? Antwoord: eigenlijk wel. Nog een vraag: gaat het in de Amerikaanse politiek eigenlijk altijd over Trump? Antwoord: eigenlijk ook wel, al zal daar ooit een einde aan komen. Alleen weet niemand nog wanneer.

Helemaal zeker weet je ’t natuurlijk nooit, maar na Super Tuesday is de kans wel heel groot dat de Democraat Joe Biden in november tegenover de Republikeinse president Donald Trump staat. De meeste andere Democratische kandidaten zijn weggevaagd, bovenal miljardair Michael Bloomberg: hij kwam, zag en verdween.

And the winner is … Trump – van het impeachment. And the winner is … Trump – van de voorverkiezingen in Iowa. Van de Republikeinse voorverkiezingen vanzelfsprekend, maar de democraten zijn erin geslaagd van hun caucus zo’n rommeltje te maken dat Trump en de Republikeinen er gretig gebruik van zullen maken. Aan zo’n stelletje blunderaars vertrouw je het landsbestuur toch niet toe?

Het leek een poosje wat rustig aan het verkiezingsfront, met bij de Democraten af en toe een nieuwe kandidaat en af en toe een afvaller. De teller staat nu op achttien gegadigden, terwijl elf deelnemers de handdoek in de ring hebben gegooid. De opvallendsten daarvan zijn Beto O’Rourke en Kirsten Gillibrand, die het aanvankelijk niet zo gek deden en behoorlijk wat publiciteit kregen. Ook Bill de Blasio, burgemeester van New York, ging bij gebrek aan steun al snel af door de zijdeur.

De verkiezingen zijn pas in november 2020, maar het is nu al never a dull moment; dat gaat nog wat worden, de komende anderhalf jaar.

Begin juli heeft de eerste Democratische kandidaat de handdoek in de ring gegooid: Eric Swalwell uit Californië. Nee, ik had ook nog nooit van ’m gehoord en dat zal voor veel meer mensen gelden, ook in de Verenigde Staten. Een verstandige beslissing dus en bovendien misschien al vanaf het begin ingecalculeerd. Een poosje meedoen levert immers een hoop publiciteit op en dat komt goed van pas bij een volgende carrièrestap. Als je niet al te lang aan het verkiezingscircus meedoet zijn de kosten ook nog te overzien. Het speelveld bleef even dicht bezet, want een dag later trad een nieuwe deelnemer toe, investeerder/filantroop Tom Steyer, ook uit Californië. De stand was medio juli dan ook nog steeds 24 Democraten versus 2 Republikeinen.

En jawel: tijdens een bijeenkomst in Florida heeft president Trump op 19 juni bekend gemaakt dat hij zich kandidaat stelt voor een tweede termijn. Ook de slogan waarmee dat gaat gebeuren is al bekend: Keep America Great, een vervolg op Make America Great Again uit 2016. De boodschap is duidelijk, het is aan Trump te danken dat America weer great is.

Nu komen er in de Verenigde Staten bijna altijd wel verkiezingen aan. Elke twee jaar kunnen de kiezers zich bij het stemhokje melden om een pak papier in te vullen en een nieuwe sheriff, burgemeester, openbare aanklager, voorzitter van de wijkraad, vertegenwoordiger in het Huis van Afgevaardigden of in de Senaat te kiezen – en dan vergeet ik ongetwijfeld nog een hoop functionarissen. Maar het gaat nu vooral over de komende presidentsverkiezingen, in november 2020.

Wie momenteel door de Verenigde Staten reist, ziet ze weer overal in voortuinen en wegbermen staan: plastic bordjes, bijna altijd in rood, wit en blauw, met namen van kandidaten voor uiteenlopende functies en ambten. Kandidaten die het breed kunnen laten hangen, hebben billboards langs de snelweg gehuurd. Het is duidelijk: de midterm elections naderen, op 6 november is het zover.

Trump en muziek, het blijft een moeizame combinatie. Tijdens de verkiezingscampagne lieten veel artiesten weten dat ze er niet van gediend waren dat hun muziek werd gebruikt. Nu kost het de aankomende president de grootste moeite om mensen van naam en faam te vinden die tijdens zijn inauguratie op 20 januari willen optreden.