King of the road

Amerikaanse trucks zijn ware giganten. Als je dat niet al wist uit films of van een truckshow in Nederland, dan zie je de reuzen al na een paar kilometer op de weg te hebben gereden. Behalve hun grootte is er nog iets opvallends: ze hebben allemaal een ‘neus’. In Europa zijn vrachtwagens bijna zonder uitzondering frontstuurmodellen met de cabine boven de motor, maar Amerikaanse vrachtwagens zijn van het (in onze ogen) ouderwetse model waarbij de motor vóór de cabine is geplaatst. Frontstuurmodellen heb je trouwens ook wel in Amerika, maar deze worden vooral gebruikt in situaties met weinig ruimte, denk aan vuilniswagens en voertuigen voor distributie in de stad.

Het verschil van constructie is een kwestie van smaak, maar het is vooral een kwestie van wetgeving. In Europa is de totale lengte van een vrachtwagencombinatie gemaximeerd, maar in de Verenigde Staten worden alleen eisen gesteld aan de lengte van de oplegger. Het federale maximum daarvan is 48 voet, ruim veertien meter; in sommige staten zijn langere trailers toegelaten. Het totaalgewicht is vastgelegd op ruim 36 ton. Dat laatste wordt streng gecontroleerd, je komt langs de weg vaak weegstations tegen waar vrachtwagens zich moeten melden.

Ook toegestaan: rijden met een trailer én een aanhanger, of rijden met twee aanhangers. Ook hierbij geldt dat alleen de maximale lengte van de aanhangers is vastgelegd (28,5 voet, ruim 8,5 meter). Dergelijke road trains mogen alleen op snelwegen rijden, bij op- en afritten zie je vaak losse trekkers staan om een van de aanhangers verder de stad in te brengen. Dergelijke combinaties zijn populair bij bezorgdiensten als UPS, FedEx en de posterijen.

De cabine kan dus lekker ruim en lang worden gemaakt zonder dat het laadruimte kost. De Amerikaanse trucker heeft bovendien vaak een ruime slaapgelegenheid, soms zelfs een extra kamertje achter de eigenlijke cabine, terwijl zijn Europese collega het met een veel krappere slaapplek moet stellen. Het gevolg daarvan is wel dat Amerikaanse truckfabrikanten weinig exportmogelijkheden hebben. Je komt hun trucks dan ook alleen maar op het Amerikaanse continent en in Australië tegen. De meeste merken zijn daardoor in Europa onbekend: Freightliner, International, Kenworth, Peterbilt, Sterling, Western Star. Alleen Mack was vroeger ook in Europa redelijk veel aanwezig.

Andersom komen Europese fabrikanten in de USA nauwelijks aan de bak, alleen Volvo is het gelukt door met een speciaal voor de Amerikaanse markt ontwikkelde productlijn te komen. De Amerikaanse Volvo-trucks zien er dan ook totaal anders uit dan hun Europese soortgenoten. Mercedes (Daimler) is op andere wijze in de USA actief, want het heeft de Amerikaanse truckfabrikanten Freightliner en Western Star overgenomen. Andersom komen zulke overnames ook voor: Paccar, het moederconcern van Kenworth en Peterbilt, is de eigenaar van Daf.

Veel vrachtwagens hebben, ondanks het in onze ogen wat ouderwetse torpedofront, de afgelopen jaren een moderner en gestroomlijnder uiterlijk gekregen, wat helpt om het brandstofverbruik binnen de perken te houden. Desondanks maken Kenworth en Peterbilt nog steeds vrachtwagens die eruit zien of ze uit de jaren vijftig stammen. Zo’n vrachtwagen speelde ook de hoofdrol in de film Duel uit 1971. Een spannende film, het debuut van een jonge en nog volstrekt onbekende regisseur die er duidelijk wat van kon: een zekere Steven Spielberg.

De klassiekere modellen zijn vooral geliefd bij veel ‘eigen rijders’, de een- of tweemansbedrijven waarvan er talloos veel zijn. Zeker als de eigenaren hun trots hebben opgetuigd met veel chroomwerk en profiellichtjes zijn het ware kerstbomen op wielen, de echte Kings of the Road. Mooi hoor!