I’ll sue you!

Dat is-ie natuurlijk ook, want zo kan je wel aan de gang blijven: ze gooien immers overal in de Verenigde Staten hele emmers ijs in je drankje. Dat deze vrouw nu met een lawsuit komt, betekent hooguit dat ze eerder niet heeft opgelet. In Europese ogen is zo’n klacht natuurlijk om meer redenen absurd: om zoiets mopper je hooguit tegen degene die je bestelling aflevert, maar om daarmee nou naar de rechter te gaan. Overigens doet de vrouw in kwestie het natuurlijk niet voor zichzelf, nee hoor, ze komt op voor de belangen van alle klanten van Starbucks. Edelmoedigheid verpakt in vijf miljoen dollar.

We kennen de verhalen wel: iemand die de fabrikant aanklaagt omdat er niet in de handleiding stond dat een magnetron niet is bedoeld om de hond na het wassen lekker snel droog te krijgen. Of de klacht tegen McDonalds omdat de koffie te heet was. Of de man die de stomerij voor vele miljoenen dollars aanklaagde omdat ze zijn broek hadden zoekgemaakt. Of of of…

Allereerst: sommige verhalen blijken na onderzoek niet waar te zijn (de hond drogen in de magnetron is een klassieke urban legend oftewel een broodje aap-verhaal), zijn minder idioot dan op het eerste gezicht lijkt (de te hete koffie veroorzaakte brandwonden waardoor de klager in het ziekenhuis terecht kwam) of er blijkt nog wel enig realiteitsbesef bij de rechterlijke macht te zijn. Dat laatste geldt voor het verhaal over de broek: de klager verloor niet alleen z’n zaak, maar ook z’n baan omdat zijn gedrag in strijd werd gevonden met de normen en waarden die bij zijn functie horen: hij was namelijk zelf rechter. Een mooi voorbeeld van wat wel poetic justice wordt genoemd.

Desondanks geldt wel dat Amerikanen veel sneller dan Europeanen of Nederlanders naar de rechter lopen als ze menen dat hen onrecht is aangedaan, in de hoop op een vette schadevergoeding. Het blijkt ook uit het aantal advocaten in het land. In New York zijn het 87,2 op elke 10.000 inwoners, in Californië 42,4, in Oklahoma 34,4 en in North Carolina 23, om een paar willekeurige staten te noemen. New York heeft er natuurlijk veel vanwege alle banken en andere grote bedrijven die daar zijn gevestigd. Het landelijk gemiddelde voor de Verenigde Staten is 40 advocaten per 10.000 inwoners. Ter vergelijking: in Nederland zijn het er 10 per 10.000 inwoners. Dat zegt wel iets.

Om terug te komen op de actuele Starbucks-kwestie: er zullen dan ook ongetwijfeld advocaten gretig bovenop springen. Vervolgens komt het ofwel tot een schikking buiten de rechtszaal (grote kans) ofwel tot een rechtszaak. Ik gok op het eerste, want Starbucks is dan van de negatieve publiciteit af. Als het toch tot een zaak komt en de claim wordt toegewezen, dan volgt ongetwijfeld een hoger beroep, waarin ofwel de klager alsnog verliest ofwel een veel lagere schadevergoeding krijgt (die in Europese ogen nog steeds heel fors zal zijn, men is daar in de Verenigde Staten veel scheutiger mee dan hier). Je hoort daar dan waarschijnlijk niets meer over, want voor de media is zo’n verhaal niet meer interessant.

En als ik ongelijk krijg? Weet wat je te doen staat: begin maar een zaak wegens het verschaffen van onjuiste en/of misleidende informatie. I’ll see you in court!