De geschiedenis van baseball

Rond 1840 zou ene Abner Doubleday, een militair die later in de Burgeroorlog als generaal beroemd werd, baseball hebben uitgevonden. Mooi toch, een sport die door een beroemde oorlogsheld werd uitgevonden? Jammer, maar het verhaal over het ontstaan van baseball, hoewel nog steeds vaak verteld, is niet waar. Sterker nog: toen de generaal in 1893 overleed, was in zijn levensbeschrijving te lezen dat hij geen enkele belangstelling voor sport had gehad. Laat staan in baseball. Het verhaal is dan ook uit de duim gezogen en is generaties lang zonder het te checken overgeschreven en herhaald. We weten immers: Never let the facts spoil a good story.

Het mooie ervan was natuurlijk dat het ‘bewees’ dat baseball een puur Amerikaanse sport was, ‘van vreemde smetten vrij’. In werkelijkheid heeft het zich ontwikkeld uit allerlei balspelen die immigranten van huis hadden meegenomen. Vooral het Engelse rounders, dat zeker al sinds de zeventiende eeuw wordt gespeeld, heeft veel met baseball gemeen (bal, slaghout, honken). Ook het Nederlandse kastie, dat in de achttiende eeuw voor het eerst wordt genoemd, kan een van de voorouders zijn.

In ieder geval ontstond in Hoboken, New Jersey, met de New York Knickerbockers het eerste baseballteam, dat ook de spelregels bedacht die de basis vormden voor de sport. Op 19 juni 1846 speelden ze de eerste baseballwedstrijd volgens deze regels tegen het enige andere team dat ze gebruikte. Jammer genoeg verloren de Knickerbockers daverend met een stand van 23 tegen 1. Ook de trainer van de club, Alexander Cartwright, wordt overigens gezien als de uitvinder van baseball. Het Congres erkende hem in 1953 zelfs als zodanig, maar ook dat is eigenlijk niet terecht.

Baseball ontwikkelde zich tot de grootste sport in het land en leverde volkshelden op als Babe Ruth, Lou Gehrig en Joe DiMaggio – zelfs wie niets van sport weet kent hun namen (al heeft DiMaggio dat zeker ook te danken aan zijn kortstondige huwelijk met Marilyn Monroe). De World Series, de afsluitende wedstrijd van het seizoen tussen de winnende teams van de beide baseballcompetities (American League en National League) is al sinds lang hét sportevenement van het jaar. De uitkomst ervan is soms verrassend. Zo wonnen de Chicago Cubs de Series in 2016, nadat ze dat in 1908 voor het laatst was gelukt. Fans van de club droegen dan ook al enkele jaren shirts met teksten als Anyone can have a bad century.

Baseball is een beetje een lastige sport. In die zin dat niet te voorzien is hoe lang een wedstrijd duurt. Dat kan urenlang zijn, wat lastig is als je nog wat anders hebt gepland of met een kinderoppas zit. Het is ook lastig voor tv, die immers met vaste programmatijden werkt, terwijl er bovendien geen duidelijke rustpauzes zijn waar de reclame in kan worden gepropt. Baseballwedstrijden komen daardoor minder vaak op tv. Dat zal eraan bijdragen dat het aan populariteit verliest, ten koste van (American) football en basketball. Het is in ieder geval steeds meer een sport geworden die hoofdzakelijk bij vijftigplussers nog populair is. Jongeren vinden het vaak te traag en gezegd moet worden dat het tijdens een baseballwedstrijd zeker niet continu spannend is.

Desondanks is het een belevenis om een keer zo’n wedstrijd mee te maken. Kies er vooral een die er in competitief opzicht niet zo heel erg toe doet. Niet alleen zijn de kaartjes dan nog betaalbaar, het is wel zo gezellig om met elkaar op de tribune te zitten, te kletsen, hot dogs te eten en als het zo uitkomt met z’n allen mee te zingen met een of andere evergreen die soms ineens zonder duidelijke aanleiding door het stadion schalt. Je hebt gegarandeerd een leuke middag, veel Amerikaanser kun je ’t niet krijgen. Baseball blijft hoe dan ook een belevenis.